ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΓΙΑ ΤΟ ΚΟΚΚΙΝΟ ΒΙΒΛΙΟ
-----------
Ζει σε υποτροπικές περιοχές, σε εύκρατα και τροπικά νερά. Απαντάται στο δυτικό Ατλαντικό από τον Καναδά ως την Αργεντινή και στον κεντρικό Ατλαντικό. Στον ανατολικό Ατλαντικό εμφανίζεται από τη Νορβηγία ως τη βόρεια Αφρική και στη Μεσόγειο θάλασσα. Ακόμη εμφανίζεται στην ανατολική Αφρική μέχρι την Ινδονησία , την Ιαπωνία, την Αυστραλία, τη Νέα Καληδονία και τη Νέα Ζηλανδία. Στον ανατολικό Ειρηνικό κατανέμεται από την Αλάσκα ως τη Χιλή.
Απαντάται σε όλες τις Ελληνικές θάλασσες. Συλλήψεις από ελληνικά αλιευτικά σκάφη του έχουν καταγραφεί στο Ιόνιο, στο Αιγαίο, στο Κρητικό και στη Λεβαντίνη.
Αποτελεί το σημαντικότερο παράπλευρο αλίευμα στη αλιεία των μεγάλων πελαγικών ψαριών στη Μεσόγειο και στην Ελλάδα. Η αυξανόμενη αλιευτική προσπάθεια που παρατηρήθηκε τα τελευταία 30 χρόνια είχε σημαντική επίδραση στον πληθυσμό της Μεσογείου ο οποίος εκτιμάται ότι μειώθηκε σημαντικά. Στην ελληνική αλιεία του ξιφία με παραγάδι οι συλλήψεις του είδους ανά μονάδα αλιευτικής προσπάθειας ανέρχονται περίπου στα 0.5 άτομα/1000 αγκίστρια, ενώ τα περισσότερα άτομα τα οποία πιάνονται είναι μικρότερα των 200 cm σε μεσουραίο μήκος και επομένως ανώριμα (Megalofonou et al., 2005).
--------
Όλες οι ελληνικές θάλασσες με μεγαλύτερη αφθονία στο Ιόνιο.
Μεταξύ των πελαγικών καρχαριών είναι το πιο άφθονο είδος στις Ελληνικές θάλασσες και στη Μεσόγειο.
Με σκοπό την αλιευτική διαχείριση των αποθεμάτων, ο πληθυσμός της Μεσογείου θεωρείται ενιαίος και ανεξάρτητος αυτού του Ατλαντικού, ωστόσο δεν υπάρχουν επαρκή επιστημονικά δεδομένα που να υποστηρίζουν την άποψη αυτή και το τάχος ανταλλαγής μεταξύ των δύο περιοχών μέσω του στενού του Γιβραλτάρ δεν είναι γνωστό.
Είναι είδος πελαγικό και ωκεανόδρομο που ζει σε μεγάλο εύρος βάθους από 0-350 m. Δεν υπάρχουν στοιχεία για εποχιακές μετακινήσεις στις Ελληνικές θάλασσες και στη Μεσόγειο.
Ο τύπος ενδιαιτήματος του είναι: Θαλάσσια – Ανοιχτά.
7.1
Η κυριότερη απειλή που αντιμετωπίζει το είδος είναι η υπεραλίευση
Συγκομιδή- Τροφή- Διαβίωση προσωπική χρήση/τοπική αγορά –Περιφερειακή /Εθνική αγορά
Τυχαία θνησιμότητα - Σε σχέση με τη αλιεία – Αγκίστρια (παρασυρόμενα παραγάδια)– Δίχτυα (παρασυρόμενα δίχτυα).
Ρύπανση-ρύπανση υδάτων – Εμπορικά/Βιομηχανικά απόβλητα - Πετρελαιοκηλίδες.
3 - 3.1. - 3.1.1. - 3.1.2.
4 - 4.1. - 4.1.1. - 4.1.2.
6 – 6.3 – 6.3.3. - 6.3.6.
1.3.2. Αλιεία, 1.3.2.1. Διαβίωση, 1.3.2.2. Παράκτια/μικρής-κλίμακας, 1.3.2.3. Μεγάλης-κλίμακας /βιομηχανική.
Διεθνής νομοθεσία
1. Σύμβαση Βέρνης. ANNEX III “Protected fauna species”. 1979.
2. Πρωτόκολλο Βαρκελώνης ANNEX III. 1995.
Στην Ελλάδα χρησιμοποιείται ως τροφή το κρέας του κυρίως φρέσκο αλλά και κατεψυγμένο. Υπάρχει τοπική αγορά.
Cavanagh, Rachel D. and Gibson, Claudine. 2007. Overview of the Conservation Status of Cartilaginous Fishes (Chondrichthyans) in the Mediterranean Sea. IUCN, Gland, Switzerland and Malaga, Spain. vi + 42 pp.
Economidis, P.S., 1973. Catalogue of the fishes of Greece. Reprinted from Hellenic Oceanology and Limnology, Praktika of the Inst. of Ocean. and Fishing Research, vol. 11 (1972).
Economidis, P.S. and E. Koutrakis, 2001. Common names of comercially important Hellenic marine organisms. Aristotle University, Unpublished Technical Report.
Megalofonou, P., Yannopoulos, C., Damalas, D., De Metrio, G., Deflorio, M., de la Serna, J.M., Macias, D. (2005). Pelagic shark incidental catch and estimated discards from the swordfish and tuna fisheries in the Mediterranean Sea. Fishery Bulletin 620 –634 (2005).
Megalofonou, P., Damalas, D., Yannopoulos, C. (2005). Composition and abundance of pelagic shark by-catch in the eastern Mediterranean Sea. Cybium, 29: 135-140.
Papakonstantinou, C., 1988. Check-list of marine fishes of Greece. Fauna Graeciae IV, 257 p.
7. Θαλάσσια
7.1. Ανοιχτά = 1