ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΓΙΑ ΤΟ ΚΟΚΚΙΝΟ ΒΙΒΛΙΟ
-----------
Ενδημικό του νησιωτικού συγκροτήματος της Μήλου, Κυκλάδες.
Η έκταση της περιοχής κατοίκησης είναι πιθανόν όχι πολύ μεγαλύτερη από 20 τετραγωνικά χιλιόμετρα, κατά συνέπεια το είδος κατατάσσεται στα Σχεδόν Απειλούμενα (ΝΤ).
------------
Ενδημικό: Μήλος, Κίμωλος, Πολύαιγος, Αντίμηλος, Ανάνες, Φαλκονέρα, Βελοπούλα.
Η συνολική έκταση της περιοχής εξάπλωσης είναι 216 km2.
Εκτιμώμενο μέγεθος πληθυσμού: 400.000-800.000 άτομα
Αφθονία: Κοινό
Η πυκνότητα των πληθυσμών μπορεί να φτάσει τα 600 άτομα/ha
Υποπληθυσμοί: 7
Στην περιοχή εξάπλωσης του είδους ανήκουν 3 βραχονησίδες (Ανάνες, Φαλκονέρα, Βελοπούλα), έκτασης περίπου 1 Km2 η κάθε μία, στις οποίες αναφέρονται 2 διαφορετικά υποείδη, γεγονός που καθιστά τους πληθυσμούς αυτών των βραχονησίδων ιδιαίτερα ευάλωτους. Αναλυτικότερα τα υποείδη είναι: Ανάνες: Podarcis milensis adolfjordansi, Φαλκονέρα, Βελοπούλα: Podarcis milensis gerakuniae. Το ίδιο ισχύει και για το υποείδος Podarcis milensis schweizeri το οποίο συναντάται μόνο στην Αντίμηλο (έκταση 8 km2).
Οι πληθυσμοί του είδους συναντώνται σε μεγάλες πυκνότητες στα κατάλληλα ενδιαιτήματα όπως κατά μήκος ακτών, μονοπατιών, σε καλλιέργειες, πέτρινους τοίχους και κήπους. Η πυκνότητα φτάνει έως και τα 600 άτομα/ha σε αμμοθίνες. Αντίθετα η σαύρα είναι λιγότερο κοινή στα μεγαλύτερα υψόμετρα. Το είδος είναι πολυγυνικό και εμφανίζει στοιχεία χωροκρατικότητας. Τροφή: Η Podarcis milensis τρέφεται με έντομα και φυτικό υλικό. Αναπαραγωγή: Τα θηλυκά γεννούν 1-3 αυγά, έως και 3 φορές τον χρόνο. Η αναπαραγωγική περίοδος έχει αρκετά μεγάλη διάρκεια. Τα πρώτα μικρά εμφανίζονται τον Απρίλιο ενώ τα τελευταία κατά το τέλος Σεπτεμβρίου. Αποκτούν αναπαραγωγική ωριμότητα σε περίπου ένα χρόνο. Δραστηριότητα: Τα ζώα παραμένουν δραστήρια κατά τη διάρκεια όλου του χρόνου. Τον χειμώνα δραστηριοποιούνται το μεσημέρι ενώ το καλοκαίρι νωρίς το πρωί και στη συνέχεια κατά τις απογευματινές ώρες. Εχθροί: Όλα τα φίδια και αρκετά αρπακτικά πουλιά.
Τα καταλληλότερα ενδιαιτήματα για το είδος είναι οι αμμώδεις παραλίες (θίνες, 8.2), οι καλλιέργειες (9.1) και οι αστικοί κήποι (9,4). Δευτερεύουσες επιλογές αποτελούν τα φρύγανα (2.1) και οι βοσκότοποι (9.2).
Οι κυριότερες απειλές που αντιμετωπίζει το είδος είναι η τουριστική αξιοποίηση των ακτών, η αλλαγή χρήσεων γης και η υποβάθμιση ή/και απώλεια του ενδιαιτήματος (είτε από ανθρωπογενείς αιτίες είτε από φυσικές καταστροφές). Οι πληθυσμοί των πολύ μικρών νησιών είναι εξαιρετικά ευάλωτοι σε οποιαδήποτε μορφή πίεσης (όπως π.χ. φυσικές καταστροφές, εισαγωγή ξενικών ειδών, εσωτερικούς παράγοντες, ανθρωπογενή όχληση).
Εθνική: ΠΔ 407
Κοινοτική: Παράρτημα IV της οδηγίας 92/43/ΕΟΚ περί Οικοτόπων
Διεθνής: Παράρτημα II, Σύμβαση της Βέρνης
Τι ποσοστό (%) του συνολικού πληθυσμού χρησιμοποιείται; = <1%
Purpose/Type of Use -13. Pets/display animals, horticulture. Includes animals used as pets and for display (e.g. in zoos, circuses); plants used for re-planting for ornamental purposes, including in private gardens and public display (e.g. in botanical gardens). National, International. 14. Research - Includes specimens used in or as the subject of any type of research (e.g. behavioural, medicine, propagation, disease resistance, etc. National, International.
Primary forms removed from the wild - 1. Whole animal/plant. - Removal of the whole individual from the wild population. = 100%.
Source of specimens in commercial trade - 1. Wild - Specimens taken from natural habitat, with no human intervention in terms of enhancing individual survival or production. = 100%.
Τάσεις στη συλλογή/συγκομιδή από το φυσικό τους περιβάλλον σε σχέση με το συνολικό πληθυσμό τα τελευταία 5 χρόνια = Μείωση.
Τάση στο ποσό συλλογής/συγκομιδής που προκαλείται λόγω εξημέρωσης και καλλιέργειας τα τελευταία 5 χρόνια = Άγνωστη.
Αδαμοπούλου Χ. 1999. «Δομή και λειτουργία ζωικών βιοκοινωνιών του εδάφους, με έμφαση στη σαύρα Podarcis milensis (Sauria: Lacertidae), σε νησιωτικά οικοσυστήματα του Αιγαίου». Διδακτορική διατριβή, Πανεπιστήμιο Αθηνών, Τμήμα Βιολογίας, Τομέας Ζωολογίας-Θαλάσσιας Βιολογίας.
Adamopoulou C., E.D. Valakos & A. Legakis. 1997. Notes on the diet and reproduction of the Cyclades Blunt-nosed Viper Macrovipera schweizeri (Werner, 1935) (Squamata: Serpentes: Viperidae). Herpetozoa 10 (3/4): 173-175.
Adamopοulou C. & E.D. Valakos. 2000. Small clutch size in a Mediterranean endemic lacertid (Podarcis milensis). Copeia. 2000 (2): 610-614.
Adamopoulou C. & A. Legakis. 2003. Diet of a lacertid lizard (Podarcis milensis) in an insular dune ecosystem. Israel Journal of Zoology 48 (3) 2002: 207-219.
Adamopoulou. C. & E.D. Valakos. 2005. Thermal ecology and activity cycle of Podarcis milensis in a sandy coastal area. Israel Journal of Zoology 51, 2005: 39-52.
Adamopoulou C., Zotos S. & A. Legakis. Spacing patterns, mating system and territoriality in the lacertid lizard Podarcis milensis. In preparation.
Arnold, N. and D. Ovenden. 2002. A field guide to the reptiles and amphibians of Britain and Europe. Harper Collins, London. Pp. 288.
Beutler, A. and Heckes, U. 1986. Podarcis milensis - Milos-Mauereidechse. In: W. Böhme (ed.) Handbuch der Reptilien und Amphibien Europas, Band 2/II., Echsen III (Podarcis). pp. 142-154 Aula-Verlag, Wiesbaden.
Gasc, J.-P., Cabela, A., Crnobrnja-Isailovic, J., Dolmen, D., Grossenbacher, K., Haffner, P., Lescure, J., Martens, H., Martínez-Rica, J.P., Maurin, H., Oliveira, M.E., Sofianidou, T.S., Veith, M. and Zuiderwijk, A. (eds) 1997. Atlas of Amphibians and Reptiles in Europe. pp. 494 Societas Europaea Herpetologica and Musée National d'Histoire Naturelle, Paris.
Lymberakis, P. 2006. Podarcis milensis. In: IUCN 2007. 2007 IUCN Red List of Threatened Species. <www.iucnredlist.org>. Downloaded on 13 March 2008.
2. Θαμνώνες
2.1. Φρύγανα = 2
8. Ακτές
8.2. Χαλικώδεις και αμμώδεις παραλίες [περιλαμβάνει αμμολουρίδες, αμμονησίδες, θίνες] = 1
9. Τεχνητά – Χερσαία
9.1. Καλλιέργειες (δημητριακά, ορυζώνες, κλπ) = 1
9.2. Βοσκότοποι που διαχειρίζονται, φυτεύονται ή λιπαίνονται = 2
9.4. Αστικοί Κήποι = 1