Picoides tridactylus

Taxonomic name:

Picoides tridactylus (TAXON)

iNaturalist Observations:

Picoides tridactylus Observations in Greece

ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΓΙΑ ΤΟ ΚΟΚΚΙΝΟ ΒΙΒΛΙΟ

Κατηγορία κινδύνου:

09 - ΑΝΕΠΑΡΚΩΣ ΓΝΩΣΤΑ - DATA DEFICIENT (DD)

1α. Επιστημονικό όνομα:

Picoides tridactylus (Linnaeus, 1758)

1β. Συνώνυμα:

-------------

1γ. Ελληνικό κοινό όνομα:

Τριδάχτυλος Δρυοκολάπτης

1δ. Αγγλικό κοινό όνομα:

Eurasian Three-toed Woodpecker

2α. Τάξη:

Piciformes

2β. Οικογένεια:

Picidae

3i. Εξάπλωση:

Ο Τριδάχτυλος Δρυοκολάπτης είναι είδος με Ολαρκτική εξάπλωση, και κυρίως απαντάται βόρεια του 45^ου παραλλήλου, δηλαδή κυρίως σε ολόκληρο το βόρειο τμήμα της Παλαιαρκτικής και Νεαρκτικής περιοχής (Cramp 1985). Στην Ελλάδα υπάρχουν μαρτυρίες σίγουρης παρουσίας του σε δύο περιφέρειες, στην Ανατολική Μακεδονία (Οροσειρά Ροδόπης) και στη Θεσσαλία (Όλυμπος) αλλά και πιθανώς στη Βόρεια Πίνδο (Βάλια Κάλντα) (Handrinos & Akriotis 1997).

3α. Κατηγορία κινδύνου:

Ανεπαρκώς Γνωστά (DD)

3β. Κριτήρια:

------------

4. Αιτιολόγηση της αξιολόγησης:

Ο παγκόσμιος πληθυσμός του είδους εκτιμάται σε 350.000-1.100.000 ζευγάρια, με 50-100 ζευγάρια στην Ελλάδα, με μεγάλη όμως αβεβαιότητα.

5. Λόγοι αλλαγής από προηγούμενη αξιολόγηση:

3. Νέες ή αρτιότερες πληροφορίες

6. Πληθυσμιακές τάσεις:

4. Άγνωστες

7. Ημερομηνία αξιολόγησης:

15 9 2008

8α. Αξιολογητές:

Θεόδωρος Κομηνός

8β. Ελεγκτές:

Γ. Κατσαδωράκης

9. Αιτιολόγηση - 9α. Ταξινόμηση:

--------------

9β. Γεωγραφική εξάπλωση:

Ο Τριδάχτυλος δρυοκολάπτης περιορίζεται σε δύο περιοχές στον ελληνικό χώρο. Στην οροσειρά της Ροδόπης και στον Όλυμπο. Υπάρχουν μαρτυρίες και από την περιοχή της Πίνδου όμως δεν έχουν επιβεβαιωθεί τα τελευταία χρόνια (Handrinos & Akriotis 1997).

9γ. Πληθυσμός:

Υπολογίζεται σε 50-100 άτομα χωρίς να έχει προηγηθεί κάποια εμπεριστατωμένη έρευνα στις περιοχές που αναφέρεται η παρουσία του είδους, Tucker & Evans 1997.

9δi. Ενδιαίτημα και οικολογία (κείμενο):

Αναφέρεται σε περιοχές που κυριαρχούν ώριμα πευκοδάση από Δασική ή Μαύρη Πεύκη ή από δάση Ερυθρελάτης. Προτιμά πυκνά δάση που αποτελούνται κυρίως από νεκρά αλλά και μεγάλης ηλικίας δέντρα (Handrinos & Akriotis 1997).

9δii. Ενδιαίτημα και οικολογία (λίστα):

01. Δάση

1.1. Εύκρατα Δάση

1.1.3. Ψυχρόβια Κωνοφόρα (ελάτη, μαύρη πεύκη κλπ)

9εi. Απειλές (κείμενο):

Ίσως οι δασοπονικοί χειρισμοί που απομακρύνουν ώριμα, νεκρά και δύσμορφα δέντρα να αποτελούν πρόβλημα για την επιβίωσή του. Ίσως να είναι από τα είδη που θα επηρεαστούν από την κλιματική αλλαγή.

9στ. Kαθεστώς προστασίας:

Προστατεύεται σε διεθνές (Παρ. Ι της 79/409/ΕΕ, ΙΙ της Σύμβασης Βέρνης, ΙΙ της Σύμβασης Βόννης) και ελληνικό επίπεδο (απόφαση 414985/1985 ΥΠΓΑΤ) (Χανδρινός 1992, Tucker & Evans 1997). Το μεγαλύτερο μέρος του γνωστού ελληνικού πληθυσμού βρίσκεται σε περιοχές Natura 2000.

9ζ. Χρήση:

----------------

10. Βιβλιογραφία:

Χανδρινός, Γ. 1992. Το Κόκκινο Βιβλίο των απειλουμένων σπονδυλοζώων της Ελλάδας. Ελληνική Ζωολογική Εταιρεία, Ελληνική Ορνιθολογική Εταιρεία.

Handrinos, G. & Akriotis, T. 1997. The Birds of Greece. Helm.

Tucker, G.M. & Evans, M.I. 1997. Habitats for Birds in Europe. BirdLife Conservation Series No. 6. BirdLife International.

Cramp, S. 1985. The Birds of the Western Palearctic. Vol. IV. Oxford University Press, Oxford, UK.

A. Ενδιαίτημα (Βαθμολογία: 1 = κύριο ενδιαίτημα, 2 = δευτερογενές ενδιαίτημα, 9 = πιθανά κατάλληλο ενδιαίτημα):

1. Δάση

1.1. Εύκρατα Δάση

1.1.3. Ψυχρόβια Κωνοφόρα (ελάτη, μαύρη πεύκη κλπ) = 1

Β. Βασικές απειλές (παλαιά):