ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΓΙΑ ΤΟ ΚΟΚΚΙΝΟ ΒΙΒΛΙΟ
------------
Καλοκαιρινός επισκέπτης σε Ελλάδα, ΠΓΔΜ, Βουλγαρία, Τουρκία, Κύπρο, Συρία, Ισραήλ, Παλαιστίνη, Ιράκ, Ιράν. Διαχειμάζει νότια της Σαχάρας κάτω από τον 10ο παράλληλο, Σουδάν, Αιθιοπία και ως τα δυτικά μέχρι το ανατολικό Μάλι (Cramp et al. 1993).
Θερινός επισκέπτης στην Ελλάδα: Θράκη-Κ. & Α. Μακεδονία, Θεσσαλία, Β.-Α. Αιγαίο, Δωδεκάνησα (Handrinos & Akriotis 1997).
Στο προηγούμενο Κόκκινο Βιβλίο (Karandeinos and Legakis 1992) είχε καταταχθεί ως Σπάνιο, Rare (R), κατηγορία που δεν υπάρχει πια.
Η έκταση της περιοχής κατανομής του στην Ελλάδα είναι λιγότερο από 20 000 km2 και θα μπορούσε να καταταχθεί στα VU, αλλά τα a, b, c κριτήρια δεν είναι γνωστά και έτσι αποφασίζουμε να το κατατάξουμε στο χαμηλότερο επίπεδο, επειδή δεν έχουμε σημαντικές ενδείξεις μείωσης. Σύμφωνα με τους Moskat & Fuisz 2002: «Δεν περιμένουμε να μπορέσει να επιβιώσει ο Παρδαλοκεφαλάς μελλοντικά αν δεν διατηρηθούν οι παλιοί ελαιώνες, αμυγδαλώνες και καρυδώνες και επίσης τα ώριμα Πλατάνια κατά μήκος των ποταμιών».
----------
Πεδιάδες χαμηλού υψομέτρου σε Ανατολική Μακεδονία και Θράκη, ανατολικά της εκβολής του Στρυμόνα. Κάμπος Μαγνησίας, Θάσος, Σαμοθράκη, Λήμνος, Λέσβος, Χίος και Σάμος (Handrinos & Akriotis 1997).
Άγνωστος, εκτιμάται όχι περισσότερα από 1000 ζεύγη (Handrinos and Akriotis 1997). Γενικώς σπάνιο. Φωλιάζει στη Θράκη, κάποια στη Θεσσαλία και στα μεγάλα νησιά του Β. και Α. Αιγαίου: Θάσος, Σαμοθράκη, Λήμνος, Λέσβος, Χίος, Σάμος, ίσως και στην Κω.
Σύμφωνα με τους Moskat & Fuisz (2002) ο Παρδαλοκεφαλάς αναπαράγεται σε περιοχές με μικρά χωράφια, με υψηλούς θάμνους και φυτοφράχτες και πολλά δέντρα, σε αραιά δάση, θαμνώνες και ελαιώνες που περιέχουν και θάμνους ή περιβάλλονται από μακία βλάστηση και προτιμούν ενδιαιτήματα με πιο πυκνή βλάστηση απότι οι άλλοι κεφαλάδες. Στην περιοχή Αλεξανδρούπολης ο Παρδαλοκεφαλάς διαχωρίζεται σαφώς από τον Αετομάχο και τον Κοκκινοκεφαλά ως προς το ενδιαίτημα, διότι χρησιμοποιεί την παρόχθια βλάστηση, και ημισκληρόφυλλα δάση με θάμνους και άκρα δασών με θάμνους.
Αραιά και ανοιχτά εύκρατα δάση, 1.1.2.1. Ξηρόφυλλα φυλλοβόλα (Quercion confertae), 1.1.2.2. Ostryo-Carpinion, 1.1.4. Παραποτάμια δάση, Θαμνώνες Αείφυλλων – Πλατύφυλλων (2.2), 2.3. Αείφυλλα – Σκληρόφυλλα (Πρινώνες), 9.3. Φυτείες.
Εντατικοποίηση γεωργίας, εξαφάνιση ώριμων δέντρων σε ελαιώνες, αμυγδαλώνες, καρυδώνες και Πλατανιών στα ρυάκια (Moskat & Fuisz 2002). Εξαφάνιση οπωρώνων γενικώς. Πύκνωση και επέκταση δασών και θαμνώνων. Δραματική μείωση μεγάλων εντόμων.
Birds Directive Annex I,
SPEC 2, Declining (Moderate continuing decline)
Birds Directive Annex I,
Bern Convention II.
------------
Moskat, C. and T.I. Fuisz. 2002. Habitat segregation among the woodchat shrike, Lanius senator, the red-backed shrike, Lanius collurio and the masked shrike, Lanius nubicus, in NE Greece. Folia Zool. 51 (2) 103-111.
Handrinos, G. and Akriotis, T. 1997. The birds of Greece. Christopher Helm, A&C Black, London.
Cramp, S. and Perrins, C.M. (eds). 1993. The Birds of the Western Palearctic Vol. VII. Oxford University Press, Oxfrod, New York.
Karandeinos, M. and Legakis, A. (eds). 1992. The Red Data Book of Threatened Vertebrates of Greece. WWF Greece, Athens.
1. Δάση
1.1. Εύκρατα Δάση
1.1.2 Φυλλοβόλα Πλατύφυλλα
1.1.2.1. Ξηρόφιλλα φυλλοβόλα (Quercion confertae) = 1
1.1.2.2. Ostryo-Carpinion = 1
1.1.4. Παραποτάμια δάση = 1
2. Θαμνώνες
2.2. Αείφυλλα – Πλατύφυλλα = 1
2.3. Αείφυλλα – Σκληρόφυλλα (Πρινώνες) = 1
9. Τεχνητά – Χερσαία
9.3. Φυτείες = 1