ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΓΙΑ ΤΟ ΚΟΚΚΙΝΟ ΒΙΒΛΙΟ
-------------
Το σταχτοδέλφινο έχει παγκόσμια εξάπλωση στο βόρειο και το νότιο ημισφαίριο, με όριο στο βορρά τα νησιά Σέτλαντ και τον Κόλπο της Αλάσκας και στο νότο την Αυστραλία, την Νέα Ζηλανδία και τα νότια άκρα της Λατινικής Αμερικής και της Αφρικής (Taylor et al., 2008). Απαντάται σε ολόκληρη τη Μεσόγειο (Reeves and Notarbartolo di Sciara, 2006).
Στην Ελλάδα, αν και συναντάται σε όλες τις Ελληνικές Θάλασσες (σε βάθη 200 - 1,700μ και σε απόσταση από την ακτή 1 – 32 χλμ.) δεν μοιάζει να είναι κοινό πουθενά (Frantzis et al., 2003, Frantzis, 2007) εκτός από το Μυρτώο Πέλαγος έως τα Αντικύθηρα (Frantzis et al. unpublished data).
Αλιευτικά πεδία ΦΑΟ: Κεντρική Μεσόγειος (Υποπεριοχή 37.2) - Ιόνιο (37.2.2) και Ανατολική Μεσόγειος (Υποπεριοχή 37.3) - Αιγαίο (37.3.1)
Δεδομένου ότι με βάση συμπερασματικές πρόχειρες εκτιμήσεις βασισμένες στην κρίση ερευνητών, ο πληθυσμός σταχτοδέλφινων στην Ελλάδα μπορεί θεωρητικά να αριθμεί λιγότερο των 1.000 ώριμων ατόμων, το είδος χαρακτηρίζεται «Τρωτό».
--------------
------------
Τα σταχτοδέλφινα της Μεσογείου είναι γενετικά διαφοροποιημένα από αυτά του ανατολικού Ατλαντικού (Reeves and Notarbartolo di Sciara, 2006).
Δεν υπάρχει ποσοτική εκτίμηση του υποπληθυσμού σταχτοδέλφινων της Ελλάδας, αλλά μόνο συμπερασματικές πρόχειρες εκτιμήσεις βασισμένες στην κρίση ερευνητών. Βάσει αυτών, ο υποπληθυσμός της Ελλάδας θα μπορούσε θεωρητικά να αριθμεί από ένα ελάχιστο δυνατό αριθμό 100 ατόμων, έως το μέγιστο πιθανό αριθμό των 600 ατόμων. ΕΙΟΝΕΤ
7.1. Ανοιχτή θάλασσα. Σε βάθη από 200 έως 1,700 μ. και σε απόσταση μεγαλύτερη του 1 χλμ. και έως 32 χλμ. από την ακτή, με απότομη κατωφέρεια κοντά στο τέλος της ηπειρωτικής υφαλοκρηπίδας (Frantzis et al., 2003, Frantzis, 2007).
Η διατροφή των σταχτοδέλφινων αποτελείται κυρίως από κεφαλόποδα και λιγότερο από ψάρια. Το βάθος των καταδύσεων που κάνουν προκειμένου να τραφούν με μεσοπελαγικά καλαμάρια εκτιμάται ότι φθάνει τα 500 μ.
Το μέσο μήκος των σταχτοδέλφινων είναι περίπου 3,5 μ. και το μέσο βάρος 300 – 400 κιλά. Ζουν πάνω από 30 χρόνια, φθάνουν σε ηλικία αναπαραγωγής από 7 έως 13 ετών και σε μήκος 2,6 – 3 μ., ενώ η περίοδος κύησης κρατά 13 – 14 μήνες, με περισσότερες γεννήσεις να παρατηρούνται το καλοκαίρι (Frantzis and Alexiadou, 2003).
- παρεμπίπτουσα αλιεία (δίχτυα και παραγάδια) (Frantzis, 2007, Reeves and Notarbartolo di Sciara, 2006)
- χημική ρύπανση
- ηχορύπανση (Reeves and Notarbartolo di Sciara, 2006)
- κατάποση πλαστικών σακουλών (Frantzis et al. unpublished data)
Οδηγία των Οικότοπων 92/43/ΕΟΚ (Annex IV), Σύμβαση Βέρνης (Appendix IΙ), Βόννης (Appendix I), CITES (Appendix I), Βαρκελώνη (Annex II) και Συνθήκη ACCOBAMS.
---------
• ΕΙΟΝΕΤ
• Frantzis Α., Alexiadou P. Cetaceans of the Greek Seas. HCMR Monographs on Marine Sciences. Athens, 2003.
• Frantzis A., Alexiadou P., Paximadis G., Politi E. Gannier A., Corsini-Foka M. 2003. Current knowledge on the cetacean fauna of the Greek Seas. J. Cetacean Res. Manage. 5(3):219-232.
• Frantzis Α., 2007. Fisheries Interactions with Cetacean Species in Hellas. p.p. 275-279. In: Papaconstantinou C. et al. (ed). State of Hellenic Fisheries. HCMR. 2007.
• Reeves R., Notarbartolo di Sciara G. (compilers and editors). 2006. The status and distribution of cetaceans in the Black Sea and Mediterranean Sea. IUCN Centre for Mediterranean Cooperation, Malaga, Spain. 137 pp.
• Taylor, B.L., Baird, R., Barlow, J., Dawson, S.M., Ford, J., Mead, J.G., Notarbartolo di Sciara, G., Wade, P. & Pitman, R.L. (2008). Grampus griseus. 2008 IUCN Red List of Threatened Species. IUCN 2008.
7. Θαλάσσια
7.1. Ανοιχτά