ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΓΙΑ ΤΟ ΚΟΚΚΙΝΟ ΒΙΒΛΙΟ
----------
Ολόκληρος σχεδόν ο παγκόσμιος πληθυσμός του είδους αναπαράγεται στην χερσόνησο Taymyr, στην αρκτική Κεντρική Σιβηρία και, παλαιότερα, διαχείμαζε στην νότια Κασπία και στην Β.Δ. Μαύρη Θάλασα. Τα τελευταία χρόνια, ολόκληρος, σχεδόν, ο πληθυσμός του είδους διαχειμάζει πλέον στα παράλια της Ρουμανίας και Βουλγαρίας. Στην Ελλάδα, ο κύριος όγκος του πληθυσμού διαχειμάζει στο Δέλτα Έβρου και, κατά καιρούς λίγα άτομα στο Δέλτα Νέστου και στους υπόλοιπους υγρότοπους της Θράκης, καθώς και την Λ.Κερκίνη.
Πρόκειται για παγκόσμια απειλούμενο είδος, με μικρό συνολικά πληθυσμό που διαχειμάζει σε μια πολύ μικρή γεωγραφικά περιοχή (Β.Δ Μαύρη Θάλασα). Αν και δεν υπάρχουν ακριβή πληθυσμιακά δεδομένα, είναι γνωστό ότι τον 19ο και το πρώτο μισό του 20ουαι, η Κοκκινόχηνα είχε ευρύτερη κατανομή στην Ελλάδα. Σήμερα διαχειμάζει πλέον σε μια μικρή περιοχή της Θράκης, ουσιαστικά μόνον σε συγκεκριμένες θέσεις στο Δέλτα Έβρου, γεγονός που καθιστά το είδος ιδιαίτερα ευάλωτο σε πιθανές αλλαγές των βιοτικών / αβιοτικών στοιχείων του οικοτόπου της, καθώς και σε ανθρωπογενείς πιέσεις (Handrinos, 1991, Handrinos & Akriotis, 1997)
----------
Θράκη (Δέλτα Έβρου, Λ. Ισμαρίδα, Δέλτα Νέστου), Μακεδονία (Λ. Κερκίνη), Β Αιγαίο (Λήμνος, Λέσβος).
Το 95% του παγκόσμιου πληθυσμού (> 27000 άτομα) διαχειμάζει στην Β.Δ. Μαύρη Θάλασσα (Ρουμανία, Βουλγαρία). Στην Ελλάδα, μικροί αριθμοί από Κοκκινόχηνες διαχειμάζουν κάθε χρόνο στο Δέλτα Έβρου (το 81% του διαχειμάζοντος στην Ελλάδα πληθυσμού) και, κατά καιρούς, στο Δέλτα Νέστου, στην Λήμνο κ.α., ενώ σε περιπτώσεις έντονης βαρυχειμωνιάς, μεμονωμένα άτομα φτάνουν και νοτιότερα. Μέγιστη καταμέτρηση στην Ελλάδα: 2400 άτομα (Δέλτα Έβρου, 20-2-2003) και >2000 άτομα (Δέλτα Έβρου, 3-3-1985), ενώ ο μέσος όρος των τελευταίων ετών (1996-2005) είναι 238 άτομα (0-886).
Αποκλειστικά χορτοφάγο είδος. Διαχειμάζει σε παράκτιους (κυρίως) υγροτόπους και ιδιαίτερα σε περιοχές με αλοφυτικές διαπλάσεις, αλλά και σε εκτάσεις καλλιεργούμενες με χειμερινά σιτηρά. Σε αντίθεση με την Ρουμανία και Βουλγαρία, στο Δέλτα Έβρου, ενδιαιτάται σχεδόν αποκλειστικά σε φυσικά, αλοφυτικά λιβάδια με ποικιλία αγρωστωδών. Στην Ελλάδα φτάνει αργότερα από τις άλλες αγριόχηνες (συνήθως αργά τον Νοέμβρη/ Δεκέμβρη) και αναχωρεί στις αρχές του Μάρτη.
Συρρίκνωση των βιοτόπων, λαθροθηρία, ενόχληση.
Οδηγία 79/409/ΕΟΚ, Παρ. Ι.
Σύμβαση Βέρνης, Παρ. ΙΙ.
Σύμβαση Βόννης, Παρ ΙΙ / AEWA.
Σύμβαση CITES, Παρ. ΙΙ.
Όλες οι περιοχές διαχείμασης του είδους στην Ελλάδα περιλαμβάνονται στο δίκτυο ΖΕΠ/ Natura 2000.
----------
---------
4. Υγρότοποι (εσωτερικοί)
4.4. Τυρφώνες, Έλη, Βάλτοι, κλπ = 9
4.5. Λίμνες γλυκού νερού [άνω των 80 στρεμμάτων] = 2
4.8. Εποχιακά/περιοδικά τέλματα και λιμνούλες (pools) με γλυκό νερό, υγρά λιβάδια [κάτω των 80 στρεμμάτων] = 9
4.13. Μόνιμα εσωτερικά δελταϊκά συστήματα = 1
4.14. Μόνιμες αλμυρές, υφάλμυρες ή αλκαλικές λίμνες = 1
4.16. Μόνιμα αλμυρά, υφάλμυρα ή αλκαλικά έλη και λιμνούλες (ponds) = 1
7. Θαλάσσια
7.2. Ρηχά νερά [συνήθως με βάθος μικρότερο των 6μ στην άμπωτη, περιλαμβάνει κόλπους και στενά] = 9
8. Ακτές
8.3. Εκβολές ποταμών = 9
8.4. Περιοδικά κατακλυζόμενες ιλυώδεις και αμμώδεις περιοχές και αλίπεδα χωρίς βλάστηση = 9
8.5. Περιοδικά κατακλυζόμενα έλη [περιλαμβάνει αλμυρόβαλτους] = 1
8.6. Παράκτιες υφάλμυρες/αλμυρές λιμνοθάλασσες με τουλάχιστον μια ένωση με τη θάλασσα = 1
8.7. Παράκτιες λιμνοθάλασσες γλυκού νερού και λιμνοθάλασσες γλυκού νερού σε δέλτα = 1
10. Τεχνητά - υδρόβια
10.1. Ταμιευτήρες νερού (άνω των 80 στρεμμάτων) = 9
10.4. Τηγάνια αλυκών, αλυκές = 9