Falco biarmicus
ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΓΙΑ ΤΟ ΚΟΚΚΙΝΟ ΒΙΒΛΙΟ
----------
Το είδος είναι επιδημητικά κυρίως, με κύρια κατανομή στην Αφρική, και επίσης Αραβία, Μέση Ανατολή, Ιταλία και Βαλκάνια (Ferguson-Lees & Christie 2001). Στη Ελλάδα, έχει πολύ αραιή κατανομή στο μεγαλύτερο μέρος της χώρας. Φαίνεται ότι ήταν πιο κοινό στο παρελθόν (Χανδρινός 1992, Handrinos & Akriotis 1997, Ελληνική Ορνιθολογική Εταιρεία αδημ.).
Ο πληθυσμός του εκτιμάται σε 36-55 ζευγάρια και λιγότερα από 250 ώριμα άτομα (κριτήριο D) (Ελληνική Ορνιθολογική Εταιρεία αδημ.).
----------
Το είδος φαίνεται πιο διαδεδομένο στην βόρεια Ελλάδα (Θράκη, Μακεδονία, Θεσσαλία), με πολύ αραιή κατανομή στην υπόλοιπη ηπειρωτική Ελλάδα, αλλά υπάρχει και σε αρκετά νησιά.
Εκτιμάται σε 36-55 ζευγάρια και, όπως προαναφέρθηκε, ως επί το πλείστον έχει πολύ αραιή κατανομή. Γενικά θεωρείται σταθερός, αν και στην Κρήτη υπάρχουν ενδείξεις αύξησης λόγω της αλλαγής κλίματος (Ξηρουχάκης, πρ. επ.).
Συχνάζει συνήθως σε ανοιχτές, συνήθως άγονες περιοχές, φωλιάζει σε βράχια (5.), και κυνηγάει κυρίως σε φρύγανα (2.1.), ημιορεινά λιβάδια (3.1.1.) και καλλιέργειες (9.1.), αλλά έχει παρατηρηθεί και σε αλπικά λιβάδια (3.1.2.) και αραιά πευκοδάση (1.1.1.). Τρέφεται κυρίως με πουλιά, λιγότερο με άλλα σπονδυλόζωα και έντομα (Χανδρινός 1992, Handrinos & Akriotis 1997, Ελληνική Ορνιθολογική Εταιρεία αδημ.).
Λίγο γνωστές, αλλά ενδεχομένως απειλείται από τους ιερακοθήρες, τη λαθροθηρία και τοπικά από τα φυτοφάρμακα και τη μείωση της λείας του- ο μικρός και διάσπαρτος πληθυσμός του το καθιστά ευάλωτο.
Προστατεύεται σε διεθνές (Παρ. Ι της 79/409/ΕΕ, ΙΙ της Σύμβασης Βέρνης, ΙΙ της Σύμβασης Βόννης) και ελληνικό επίπεδο (απόφαση 414985/1985 ΥΠΓΑΤ) (Χανδρινός 1992, Tucker & Evans 1997). Το μεγαλύτερο μέρος του γνωστού ελληνικού πληθυσμού βρίσκεται σε περιοχές Natura 2000.
Ενδεχομένως χρησιμοποιείται για ιερακοθηρία (κυρίως διεθνώς), συλλογή αβγών και (πιο σπάνια πλέον) ταρίχευση. Τοπικά ίσως απειλείται και τη μείωση της λείας του.
Τι ποσοστό (%) του συνολικού πληθυσμού χρησιμοποιείται = <20%
Purpose/Type of Use = Pets/display animals, horticulture = National, International. Sport hunting/specimen collecting = National.
Primary forms removed from the wild = Whole animal/plant = 26-50%. Eggs, fruits, seeds = 26-50%.
Source of specimens in commercial trade = Wild = >75%. Ranching - in situ = 0-25%.
Τάσεις στη συλλογή/συγκομιδή από το φυσικό τους περιβάλλον σε σχέση με το συνολικό πληθυσμό τα τελευταία 5 χρόνια = Άγνωστη.
Τάση στο ποσό συλλογής/συγκομιδής που προκαλείται λόγω εξημέρωσης και καλλιέργειας τα τελευταία 5 χρόνια = Άγνωστη.
Ferguson-Lees, J. & Christie, D.A. 2001. Raptors of the World. Helm. London.
Handrinos, G. & Akriotis, T. 1997. The Birds of Greece. Helm.
Tucker, G.M. & Evans, M.I. 1997. Habitats for Birds in Europe. BirdLife Conservation Series No. 6. BirdLife International.
Ελληνική Ορνιθολογική Εταιρεία. Αδημοσίευτα στοιχεία.
Ξηρουχάκης, Σ. Προσωπική επικοινωνία.
Χανδρινός, Γ. 1992. Το Κόκκινο Βιβλίο των απειλουμένων σπονδυλοζώων της Ελλάδας. Ελληνική Ζωολογική Εταιρεία, Ελληνική Ορνιθολογική Εταιρεία.
1. Δάση
1.1. Εύκρατα Δάση
1.1.1. Θερμόβια Κωνοφόρα (χαλέπιος, τραχεία, κυπαρίσσια, άρκευθοι κλπ) = 2
2. Θαμνώνες
2.1. Φρύγανα = 1
2.2. Αείφυλλα – Πλατύφυλλα = 2
3. Λιβάδια
3.1 Εύκρατα λιβάδια
3.1.1. Χορτολίβαδα = 1
3.1.2. Υπαλπικά και αλπικά λιβάδια = 2
3.1.3. Φυσικά ξέφωτα = 9
3.1.5. Χέρσα εδάφη = 2
5. Βραχώδεις περιοχές [περιλαμβάνονται γκρεμοί, κορυφές βουνών, σάρες] = 1
9. Τεχνητά – Χερσαία
9.1. Καλλιέργειες (δημητριακά, ορυζώνες, κλπ) = 2