ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΓΙΑ ΤΟ ΚΟΚΚΙΝΟ ΒΙΒΛΙΟ
-----------
Σύμφωνα με τη νέα ταξινόμηση το Plecotus austriacus είναι ενδημικό στην Ευρώπη (Spitzenberger et al.2001, Spitzenberger et al. 2006). Έχει ευρεία εξάπλωση νότια των 52-53 ° Β, από τη Νότια Αγγλία έως τη Μολδαβία και τις ακτές της Μαύρης Θάλασσας και προς νότο έως τις ακτές της Μεσογείου. Έχει επίσης αναφερθεί και σε νησιά της Μεσογείου και του Ατλαντικού (Βαλεαρίδες, Σαρδηνία, Κορσική, Σικελία και τη Μαδέιρα).
Τα μέχρι σήμερα αξιόπιστα στοιχεία για την παρουσία του Ρ. austriacus αφορούν μόνο στην ηπειρωτική Ελλάδα. Έχει αναφερθεί από μερικές θέσεις της κεντρικής (, Τρικάλων και Φωκίδας) και της βόρειας Ελλάδας (Φλώρινα, Χαλκιδική, Σέρρες, Δράμα,Έβρος και Ξάνθη). Πιθανά οι αναφορές από τους νομούς Τρικάλων και Φωκίδας να αφορούν τo P. kolombatovici ή P. macrobullaris. Υπάρχουν επίσης κάποιες αναφορές από βόρεια Ελλάδα, Θάσο, Πελοπόννησο οι οποίες θα πρέπει να επανεξεταστούν (Hanak et al. 2001), ενώ η παρουσία του στην Κρήτη αποκλείεται. Επιπλέον, κάποιες από τις αναφορές για το P. auritus θα μπορούσαν να αναφέρονται και στο Ρ. austriacus.
Το εύρος της κατανομής του είδους στην Ελλάδα δεν είναι επαρκώς γνωστό και θα πρέπει να αναθεωρηθεί υπό το φώς της διάσπασής του στο Plecotus austriacus και το P. kolombatovici (Spitzenberger et al. 2001).
Το είδος πρόσφατα διασπάστηκε στο Plecotus austriacus και το P. kolombatovici (Spitzenberger et al. 2001).
----------
-----------
Κυνηγά έντομα πάνω από ανοικτά οικοσυστήματα και δάση. Τουλάχιστον στην κεντρική και βόρεια Ευρώπη το καλοκαίρι συνήθως συναθροίζεται σε κτίρια (σοφίτες, ρωγμές, κοιλότητες), αν και μοναχικά ζώα μπορούν κουρνιάζουν σε σπήλαια και ορυχεία. Διαχειμάζει σε κτίρια, ορυχεία, και σπηλιές. Στην Ελλάδα δεν είναι γνωστό πού βρίσκει καταφύγιο.
----------
Προστατεύεται με τον Δασικό Κώδικα και το ΠΔ. 67/1981 "Περί προστασίας της αυτοφυούς χλωρίδος και της άγριας πανίδος και καθορισμού διαδικασίας συντονισμού και ελέγχου της ερεύνης επ’ αυτών". Περιλαμβάνεται στο παράρτημα IV της Οδηγίας 92/43/ΕΟΚ του Συμβουλίου της 21.5.1992 για τη διατήρηση των φυσικών οικοτόπων καθώς και της άγριας πανίδας και χλωρίδας (με μεταγενέστερες τροποποιήσεις). Περιλαμβάνεται επίσης στο παράρτημα II της σύμβασης της Βέρνης στο παράρτημα ΙΙ της σύμβασης της Βόννης.
Έχει αναφερθεί από τις εξής περιοχές Natura 2000: GR1110002 (ΔΑΣΟΣ ΔΑΔΙΑΣ-ΣΟΥΦΛΙ), GR1110005 (ΒΟΥΝΑ ΕΒΡΟΥ), GR1130008 (ΜΑΡΩΝΕΙΑ-ΣΠΗΛΑΙΟ), GR1340001 (ΕΘΝΙΚΟΣ ΔΡΥΜΟΣ ΠΡΕΣΠΩΝ), GR1440003 (ΑΝΤΙΧΑΣΙΑ ΟΡΗ - ΜΕΤΕΩΡΑ), GR2450005 (ΝΟΤΙΟΑΝΑΤΟΛΙΚΟΣ ΠΑΡΑΝΑΣΣΟΣ - ΕΘΝΙΚΟΣ ΔΡΥΜΟΣ ΠΑΡΑΝΑΣΣΟΥ - ΔΑΣΟΣ ΤΙΘΟΡΕΑΣ)
-----------
BENDA P., KIEFER A., HANÁK V. & VEITH M. 2004: Systematic status of African populations of long-eared bats, genus Plecotus (Mammalia: Chiroptera). Folia Zool. 53 (Monogr. 1): 47 pp.
BENZAL, J. 1999. Plecotus austriacus (Fischer, 1829). In: The Atlas of European Mammals. Mitchell-Jones, A. J., Amori, G., Bogdanowicz, W., Kryštufek, B., Reijnders, P. J. H., Spitzenberger, F., Stubbe, M., Thissen, J. B. M., Vohralík, V. & Zima, J. (Eds.) pp. 150-151. Academic press, London.
ΓΕΩΡΓΙΑΚΑΚΗΣ Π. Αδημοσίευτα στοιχεια.
DIETZ C. (αδημοσίευτα στοιχεία).
DIETZ C., O.v. HELVERSEN, D. NILL. 2008. Handbuch der Fledermäuse Europas und Nordwestafricas. Biologie, Kennzeichen, Gefährdung. Kosmos Verlag, Stuttgart. Pp. 399.
HANÁK V., P. BENDA, M. RUEDI, I. HORÁČEK & T. S. SOFIANIDOU. 2001. Bats (Mammalia: Chiroptera) of the Eastern Mediterranean. Part 2. New records and review of distribution of bats in Greece. Acta Soc. Zool. Bohem. 65: 279–346.
HELVERSEN, O.v. (αδημοσίευτα στοιχεία).
IUCN 2007. Plecotus austriacus. In: IUCN 2007. European Mammal Assessment http://ec.europa.eu/environment/nature/conservation/species/ema/species/ plecotus_austriacus.htm. Downloaded on 11 May 2007.
IVANOVA T. & A. GUEORGUIEVA. 2004. Bats (Mammalia: Chiroptera) of the Eastern Rhodopes (Bulgaria and Greece) – species diversity, zoogeography and faunal patterns. - In: Beron P., Popov A. (eds). Biodiversity of Bulgaria. 2. Biodiversity of Eastern Rhodopes (Bulgaria and Greece). Pensoft & Nat. Mus. Natur. Hist., Sofia, 907-927.
IVANOVA Τ. 2000. New data οn bats (Mammalia: Chiroptera) from the Eastem Rhodopes, Greece (Thrace, Evros). Histor. Natur Bulg. 11: 117-125.
JUSTE, J., IBANEZ, C., MUNOZ, J., TRUJILLO, D., BENDA, P., KARATAS, A. & RUEDI, M. 2004. Mitochondrial phylogeography of the longeared bats (Plecotus) in the Mediterranean and Atlantic Islands. Molecular Phylogenetics and Evolution, 31: 1114–1126.
JUSTE, J., KARATAŞ, A., PALMEIRIM, J., PAUNOVIĆ, M., SPITZENBERGER, F. & HUTSON, A.M. 2008. Plecotus austriacus. In: IUCN 2008. 2008 IUCN Red List of Threatened Species. <www.iucnredlist.org>. Downloaded on 01 October 2008.
ΛΕΓΑΚΙΣ, Α. 2007. Απειλούμενα, προστατευόμενα και ενδημικά είδη ζώων της Ελλάδας. Έκδοση 6.0. Ζωολογικό Μουσείο. Τμήμα Βιολογίας. Πανεπιστήμιο Αθηνών, σσ 124.
ΠΑΠΑΔΑΤΟΥ Ε. (αδημοσίευτα στοιχεία)
PARAGAMIAN K., I. NIKOLOUDAKIS, E. PAPADATOU & E. SFAKIANAKI. 2004. Environmental study of the cave of Maroneia (Rodopi, Greece). Final report. Hellenic Institute of Speleological Research, 176pp.
PIEPER H. 1977. Fledermäuse aus Schleiereulen-Gewoellen νοn der Insel Kreta. Ztschr. Säugetierk. 43: 7-12.
SPITZENBERGER, F., PIÁLEK, J. & HARING, E. 2001. Systematics of the genus Plecotus (Mammalia, Vespertilionidae) in Austria based on morphometric and molecular investigations. Folia Zoologica 50, 161-172.
SPITZENBERGER, F., STRELKOV, P. P., WINKLER, H. & HARING, E. 2006. A preliminary revision of the genus Plecotus (Chiroptera, Vespertilionidae) based on genetic and morphological results. Zoologica Scripta, 35: 187–230.
1. Δάση
1.1. Εύκρατα Δάση = 1
1.1.1. Θερμόβια Κωνοφόρα (χαλέπιος, τραχεία, κυπαρίσσια, άρκευθοι κλπ) = 1
2. Θαμνώνες = 1
3. Λιβάδια = 1
3.4 Εύκρατα λιβάδια = 1
6. Σπήλαια και υπόγεια ενδιαιτήματα (χερσαία) = 1
6.1. Σπήλαια = 1
6.2. Άλλα υπόγεια ενδιαιτήματα = 1
9. Τεχνητά – Χερσαία = 1
9.2. Βοσκότοποι που διαχειρίζονται, φυτεύονται ή λιπαίνονται = 1
9.3. Φυτείες = 1
9.4. Αστικοί Κήποι = 9
9.5. Αστικές περιοχές και πάρκα = 9