Myotis nattereri

Taxonomic name: 

ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΓΙΑ ΤΟ ΚΟΚΚΙΝΟ ΒΙΒΛΙΟ

1α. Επιστημονικό όνομα: 
Myotis nattereri (Kuhl, 1817)
1β. Συνώνυμα: 

----------

1γ. Ελληνικό κοινό όνομα: 
Μυωτίδα του Natterer
1δ. Αγγλικό κοινό όνομα: 
Natterer's Bat
2α. Τάξη: 
CHIROPTERA
2β. Οικογένεια: 
Vespertilionidae
3i. Εξάπλωση: 

Το Myotis nattereri είναι είδος της δυτικής παλαιαρκτικής. Υπάρχει στη βορειοδυτική Αφρική (παράκτια ζώνη του Μαρόκου και της Αλγερίας μέχρι και το δυτική Άτλαντα) και στην Ευρώπη από την Πορτογαλία, μέσω της βόρειας Μεσογείου, της Ιρλανδίας, της νότιας Σουηδίας και τη Φινλανδίας στη Δυτική Ρωσία και την Ουκρανία (συμπεριλαμβανομένης της Κριμαίας). Επίσης υπάρχει στη δυτική και νοτιοδυτική Μικρά Ασία, τις χώρες του Λεβάντε, την περιοχή του Καυκάσου (συμπεριλαμβανομένου του βόρειου Ιράκ), την Τουρμενία, το Ιράν και το βόρειο Καζακστάν.

Έχει ευρεία εξάπλωση στο μεγαλύτερο μέρος της Ευρώπης. Στην ηπειρωτική Ελλάδα έχει αναφερθεί από λίγες μόνο θέσεις (σε Θράκη, κεντρική και δυτική Μακεδονία, Ήπειρο και Πελοπόννησο). Επίσης έχει αναφερθεί μόνο από 3 νησιά (Κέρκυρα, Ζάκυνθο και Θάσο).

3ii. Χάρτης εξάπλωσης: 
3α. Κατηγορία κινδύνου: 
Σχεδόν Απειλούμενα (NT)
3β. Κριτήρια: 
B1ab(iii)
4. Αιτιολόγηση της αξιολόγησης: 

Αναφέρεται από πολύ λίγες θέσεις στη χώρα μας και η κατανομή του φαίνεται να είναι ασυνεχής. Πιθανότατα η κατανομή του είναι ευρύτερη, αλλά μάλλον οι πληθυσμοί του είναι μικροί (όπως και σε όλη την Ευρώπη) – μέχρι τώρα δεν έχει εντοπιστεί καμία μεγάλη αποικία. H έκταση της περιοχής κατοικίας του μόλις υπερβαίνει τα 2,000 km2 και η έκταση της περιοχής εξάπλωσής του πλησιάζει τα 30.000 km2. Η εξάρτησή του από σπήλαια και άλλα υπόγεια ενδιαιτήματα το κάνει πολύ ευάλωτο στις ολοένα και αυξανόμενες ανθρώπινες δραστηριότητες σε αυτά (επισκέψεις σπηλαιολόγων και φυσιολατρών, τουριστική διευθέτηση, ανασκαφές και απόφραξη των εισόδων των σπηλαίων με καγκελόπορτες.

5. Λόγοι αλλαγής από προηγούμενη αξιολόγηση: 
6. Πληθυσμιακές τάσεις: 
7. Ημερομηνία αξιολόγησης: 
6.12.2008
8α. Αξιολογητές: 
Καλούστ Παραγκαμιάν, Παναγιώτης Γεωργιακάκης, Έλενα Παπαδάτου.
8β. Ελεγκτές: 
Αναστάσιος Λεγάκις, Αθανάσιος Σφουγγάρης.
9. Αιτιολόγηση - 9α. Ταξινόμηση: 

-------------

9β. Γεωγραφική εξάπλωση: 

Οι σημαντικότερες περιοχές εξάπλωσής του είναι η Θράκη, η Δυτική Μακεδονία και Βόρεια Ήπειρος και η Πελοπόννησος. Με μία αδρή εκτίμηση, η έκταση της περιοχής κατοικίας του μόλις υπερβαίνει τα 2,000 km2 και η έκταση της περιοχής εξάπλωσής του πλησιάζει τα 30.000 km2.

9γ. Πληθυσμός: 

Αναφέρεται από πολύ λίγες θέσεις στη χώρα μας και η κατανομή του φαίνεται να είναι ασυνεχής. Είναι άγνωστο το μέγεθος του πληθυσμού του και το εάν οι υποπληθυσμοί του είναι απομονωμένοι.

9δi. Ενδιαίτημα και οικολογία (κείμενο): 

Τα ενδιαιτήματα και η οικολογία του είδους δεν είναι γνωστά στην Ελλάδα. Σε άλλες χώρες κυνηγά την τροφή του σε δασικές περιοχές, θαμνότοπους, βοσκοτόπια, και μερικές φορές πάνω από νερό. Οι αναπαραγωγικές αποικίες χρησιμοποιούν συνήθως δένδρα, κτίρια και περιστασιακά σπήλαια. Διαχειμάζει σε σπήλαια και ορυχεία.

9εi. Απειλές (κείμενο): 

Στις χώρες όπου έχει μελετηθεί, το είδος επηρεάζεται από την απώλεια των δασών και άλλων αλλαγών των χρήσεων γης και την ανάπτυξη. Η καταστροφή ή βλάβη των καταφυγίων σε δένδρα, κτίρια και υπόγεια ενδιαιτήματα μπορεί επίσης να είναι ένα σημαντικό πρόβλημα.

9στ. Kαθεστώς προστασίας: 

Προστατεύεται με τον Δασικό Κώδικα και το ΠΔ. 67/1981 "Περί προστασίας της αυτοφυούς χλωρίδος και της άγριας πανίδος και καθορισμού διαδικασίας συντονισμού και ελέγχου της ερεύνης επ’ αυτών". Περιλαμβάνεται στο παράρτημα IV της Οδηγίας  92/43/ΕΟΚ του Συμβουλίου της 21.5.1992 για τη διατήρηση των φυσικών οικοτόπων καθώς και της άγριας πανίδας και χλωρίδας (με μεταγενέστερες τροποποιήσεις). Περιλαμβάνεται επίσης στο παράρτημα II της σύμβασης της Βέρνης στο παράρτημα ΙΙ της σύμβασης της Βόννης. Επίσης έχει αναφερθεί  από Τόπους Κοινοτικής Σημασίας (περιοχές Natura 2000).

9ζ. Χρήση: 

Το τάξον δεν χρησιμοποιείται τοπικά, εθνικά ή διεθνώς.

10. Βιβλιογραφία: 

BENDA Ρ. & Ι. HORÁČEK. 1995. Geographic variation in three species of Myotis (Mamrnalia: Chiroptera) in South of the Westem Palearctics. Acta Soc. Ζοοl. Bohem. 59: 17-39.

BOGDANOWICZ, W. 1999. Myotis nattereri (Kuhl, 1817). In: The Atlas of European Mammals. Mitchell-Jones, A. J., Amori, G., Bogdanowicz, W., Kryštufek, B., Reijnders, P. J. H., Spitzenberger, F., Stubbe, M., Thissen, J. B. M., Vohralík, V. & Zima, J. (Eds.) pp. 118-119. Academic press, London.

DIETZ C. (προσωπική επικοινωνία).

HANÁK V., P. BENDA, M. RUEDI, I. HORÁČEK & T. S. SOFIANIDOU. 2001. Bats (Mammalia: Chiroptera) of the Eastern Mediterranean. Part 2. New records and review of distribution of bats in Greece. Acta Soc. Zool. Bohem. 65: 279–346.

HELVERSEN, O.v. (προσωπική επικοινωνία).

HELVERSEN, O. v. 1989a. Bestimmungsschlüssel für die europäischen Fledermäuse nach äußeren Merkmalen. Myotis 27: 41-60.

HELVERSEN, Ο. v. & WEID R. 1990. Die Verbreitung einiger Fledermausarten in Griechenland. Bonn. Ζοοl. Beitr. 41: 9-22.

HORÁČEK, I., V. HANÁK, 1984: Comments on the systematics and phylogeny of Myotis nattereri (Kuhl, 1818). Myotis, 21-22: 20-29.

HUTSON, A.M., AULAGNIER, S. & SPITZENBERGER, F. 2008. Myotis nattereri. In: IUCN 2008. 2008 IUCN Red List of Threatened Species. <www.iucnredlist.org>. Downloaded on 01 October 2008.

ILIOPOULOU-GEORGUDAKI J., A. LEGAKIS, I. ONDRIAS, L. PARASCHI, R. WEID. 1992. Chiroptera. pp 303-321. In: KARANDINOS M. (ed.). The red data book of threatened vertebrates of Greece. Hellenic Zoological Society-Hellenic Ornithological Society (in Greek).

IUCN 2007. Myotis nattereri. In: IUCN 2007. European Mammal Assessment http://ec.europa.eu/environment/nature/conservation/species/ema/species/ myotis_ nattereri.htm. Downloaded on 11 May 2007.

LANE, A. & ALEVIZATOS, H. 2006. Additional data on the bat species (Chiroptera: Rhinolophidae and Vespertilionidae) of the island of Thasos, north-eastern Greece. Ann. Musei Goulandris 11: 297-301.

ΛΕΓΑΚΙΣ, Α. 2007. Απειλούμενα, προστατευόμενα και ενδημικά είδη ζώων της Ελλάδας. Έκδοση 6.0. Ζωολογικό Μουσείο. Τμήμα Βιολογίας. Πανεπιστήμιο Αθηνών, σσ 124.

NIETHAMMER J. 1962. Die Säugetiere νοn Korfu. Bonn. Ζοοl. Beitr. 13: 1-49.
ΠΑΠΑΔΑΤΟΥ Ε. (αδημοσίευτα στοιχεία).

A. Ενδιαίτημα (Βαθμολογία: 1 = κύριο ενδιαίτημα, 2 = δευτερογενές ενδιαίτημα, 9 = πιθανά κατάλληλο ενδιαίτημα): 

1. Δάση

1.1. Εύκρατα Δάση = 1

2. Θαμνώνες = 2

3. Λιβάδια = 2

4. Υγρότοποι (εσωτερικοί)

4.1. Ποτάμια/Ρυάκια μόνιμης ροής [περιλαμβάνονται οι καταρράκτες] = 2

4.2. Ποτάμια/Ρυάκια παροδικής ροής = 2

4.3. Υγρότοποι με θαμνώδη βλάστηση = 2

4.4. Τυρφώνες, Έλη, Βάλτοι, κλπ = 2

4.5. Λίμνες γλυκού νερού [άνω των 80 στρεμμάτων] = 2

4.6. Εποχιακές/περιοδικές λίμνες [άνω των 80 στρεμμάτων] = 2

4.7. Μόνιμα τέλματα και λιμνούλες (pools) με γλυκό νερό [κάτω των 80 στρεμμάτων] = 2

4.8. Εποχιακά/περιοδικά τέλματα και λιμνούλες (pools) με γλυκό νερό, υγρά λιβάδια [κάτω των 80 στρεμμάτων] = 2

6. Σπήλαια και υπόγεια ενδιαιτήματα (χερσαία)

6.1. Σπήλαια = 1

6.2. Άλλα υπόγεια ενδιαιτήματα = 1

9. Τεχνητά – Χερσαία = 1

9.1. Καλλιέργειες (δημητριακά, ορυζώνες, κλπ) = 1

9.2. Βοσκότοποι που διαχειρίζονται, φυτεύονται ή λιπαίνονται = 1

9.3. Φυτείες = 1

9.4. Αστικοί Κήποι = 2

9.5. Αστικές περιοχές και πάρκα = 2

Bii. Δράσεις διαχείρισης (απαιτούνται): 
Tue, 2019-06-04 12:44 -- Anna
Scratchpads developed and conceived by (alphabetical): Ed Baker, Katherine Bouton Alice Heaton Dimitris Koureas, Laurence Livermore, Dave Roberts, Simon Rycroft, Ben Scott, Vince Smith