ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΓΙΑ ΤΟ ΚΟΚΚΙΝΟ ΒΙΒΛΙΟ
----------
Το είδος αναπαράγεται (καλοκαιρινός επισκέπτης) στην Παλαιαρκτική, από την ανατολική Ευρώπη ως τις ακτές του Ειρηνικού Ωκεανού και διαχειμάζει στη νότια Ευρώπη, Μέση Ανατολή, Αραβία, νότια Ασία και κεντροδυτική Αφρική (Ferguson-Lees & Christie 2001). Στην Ελλάδα είναι χειμερινός επισκέπτης, σε Θράκη-Κ. & Α. Μακεδονία, Ήπειρο και Στερεά Ελλάδα. Σποραδικά μόνο παρατηρείται αλλού (Χανδρινός 1992, Handrinos & Akriotis 1997).
Ο διαχειμάζων πληθυσμός της Ελλάδας υπολογίζεται περίπου στα 70-80 άτομα (λιγότερα από 250 ώριμα άτομα) (Ελληνική Ορνιθολογική Εταιρεία αδημ.).
----------
Στην Ελλάδα, το οι μεγαλύτεροι διαχειμάζοντες πληθυσμοί του είδους έχουν καταμετρηθεί στην περιοχή του Δέλτα Έβρου και κυρίως στους κοντινούς λόφους (47 άτομα το 2008- Κέντρο Πληροφόρησης Δέλτα Έβρου αδημ.). Σημαντικοί πληθυσμοί (πάνω από 10 άτομα) διαχειμάζουν στη Λίμνη Κερκίνη, Δέλτα Νέστου και Αμβρακικό, ενώ λιγότερα άτομα καταγράφονται στους άλλους μεγάλους υγροτόπους της Θράκης, Μακεδονίας, Ηπείρου και Στερεάς Ελλάδας (Ελληνική Ορνιθολογική Εταιρεία αδημ.).
Πιθανώς 70-80 άτομα και φαίνεται να έχει αυξηθεί τα τελευταία χρόνια.
Το είδος, κατά τη χειμερινή περίοδο στην Ελλάδα, χρησιμοποιεί για κούρνιασμα πεδινά και παραποτάμια δάση (1.1.1., 1.1.2.1, 1.1.4) και, τοπικά, συστάδες ευκαλύπτων (11), ενώ τρέφεται σε (μεγάλους κυρίως) υγροτόπους (4.3, 4.4, 4.5, 4.6., 4.7, 4.8, 8.3, 8.4, 8.5, 8.6, 8.7) και σποραδικά σε καλλιέργειες (9.1). Στην Ελλάδα το χειμώνα τρέφεται κυρίως με υδρόβια πουλιά, πιο σπάνια με άλλα σπονδυλόζωα, μεγάλα έντομα και ψοφίμια (Alivizatos et al. 2004, Αλιβιζάτος κ.α. 2006).
Το είδος πιστεύεται ότι απειλείται κυρίως από την υποβάθμιση των υγροτόπων και πεδινών δασών, τη λαθροθηρία και ίσως τα δηλητήρια.
Προστατεύεται σε διεθνές (Παρ. Ι της 79/409/ΕΕ, ΙΙ της Σύμβασης Βέρνης, ΙΙ της Σύμβασης Βόννης) και ελληνικό επίπεδο (απόφαση 414985/1985 ΥΠΓΑΤ) (Χανδρινός 1992, Tucker & Evans 1997). Κατατάσσεται στα Τρωτά από την IUCN. Το μεγαλύτερο μέρος του ελληνικού αναπαραγόμενου πληθυσμού βρίσκεται σε περιοχές Natura 2000.
Σπάνια για ταρίχευση (σε ελληνικό επίπεδο).
Τι ποσοστό (%) του συνολικού πληθυσμού χρησιμοποιείται; = <10%
Purpose/Type of Use = Sport hunting/specimen collecting = National.
Primary forms removed from the wild = Whole animal/plant = 100%
Source of specimens in commercial trade = Wild = 100%
Τάσεις στη συλλογή/συγκομιδή από το φυσικό τους περιβάλλον σε σχέση με το συνολικό πληθυσμό τα τελευταία 5 χρόνια = Μείωση
Τάση στο ποσό συλλογής/συγκομιδής που προκαλείται λόγω εξημέρωσης και καλλιέργειας τα τελευταία 5 χρόνια = Άγνωστη
Αλιβιζάτος, Χ., Γκούτνερ, Β., Ρήγας, Ι., Αθανασιάδης, Α., & Ζόγκαρης, Σ. 2006. Χειμερινή οικολογία του Στικταετού (Aquila clanga) στο Δέλτα Έβρου και στους υγροτόπους Αμβρακικού. 30 Συνέδριο Ε.Οι.Ε & Ε.Ζ.Ε., Ιωάννινα 2006, σελ. 14-21.
Ελληνική Ορνιθολογική Εταιρεία. Αδημοσίευτα στοιχεία.
Κέντρο Πληροφόρησης Δέλτα Έβρου. Αδημοσίευτα στοιχεία.
Χανδρινός, Γ. 1992. Το Κόκκινο Βιβλίο των απειλουμένων σπονδυλοζώων της Ελλάδας. Ελληνική Ζωολογική Εταιρεία, Ελληνική Ορνιθολογική Εταιρεία.
Alivizatos, H., Papandropoulos, D., & Zogaris, S. 2004. Winter diet of the Greater Spotted Eagle (Aquila clanga) in the Amvrakikos wetlands, Greece. Journal of Raptor Research 38: 371-374.
Ferguson-Lees, J. & Christie, D.A. 2001. Raptors of the world. Helm. London.
Handrinos, G. & Akriotis, T. 1997. The Birds of Greece. Helm.
Tucker, G.M. & Evans, M.I. 1997. Habitats for Birds in Europe. BirdLife Conservation Series No. 6. BirdLife International