ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΓΙΑ ΤΟ ΚΟΚΚΙΝΟ ΒΙΒΛΙΟ
-----------
Αρκετά κοινό είδος σε όλο τον κόσμο η κατανομή του περιλαμβάνει την Ευρασία και την Βόρειο Αμερική. Ειδικοτερα εξαπλώνεται σε βόρεια Αφρική, μέση ανατολή, Μικρά Ασία, Καύκασο έως τη δυτική Σιβηρία και το Αλτάϊ καθώς και στην κεντρική νοτιοανατολική και ΒΑ Ασία φτάνοντας μέχρι την Κορέα και την Ιαπωνία. Έχουν αναγνωριστεί έξι συνολικά υποείδη. 15-20% του παγκόσμιου πληθυσμού εκτιμάται ότι ενδημεί στην Ευρωπαϊκή ήπειρο. Στην Ελλάδα εξαπλώνεται κυρίως στην Θράκη και την Μακεδόνία (πλην του κεντρικού τμήματος), την οροσειρά της Πίνδου και την Θεσσαλία. Στην Στερεά απαντάται κυρίως στο ορεινό σύμπλεγμα Βαρδούσια – Γκιώνα - Παρνασσός ενώ μεμονωμένες επικράτειες έχουν καταγραφεί σε Εύβοια και Πελοπόννησο. Από τα νησιά ενδημεί στην Κρήτη και ενδεχομένως στις Κυκλάδες (Σύρος).
Ο πληθυσμός του είδους είναι μικρότερος από 2.500 ώριμα άτομα (100-150 αναπαραγωγικά ζευγάρια) και
η συνεχιζόμενη μείωση εκτιμάται ότι θα είναι 20% τα επόμενα 22 χρόνια (C1).
Στην Κρήτη αναφέρεται το ενδημικό υποείδος Aquila chrysaetos homeyeri Severtzov 1888, γεγονός που όμως χρειάζεται διερεύνηση. (Έχει αναφερθεί τουλάχιστον και από το Ισραήλ επομένως δεν μπορεί να θεωρηθεί ως ενδημικό).
Οι περισσότερες επικράτειες έχουν καταγραφεί, στην ευρύτερη περιοχή του Έβρου, στους ορεινούς όγκους της δυτικής Μακεδονία, την οροσειρά της Πίνδου και την Κρήτη.
100-150 αναπαραγωγικά ζευγάρια.
Ο Χρυσαετός είναι τυπικό είδος των ανοιχτών εκτάσεων επιλέογντας όμως τα απότομα βράχια και τα φαράγγια για φώλιασμα. Επίσης απαντάνται ή ορεινές χέρσες εκτάσεις ή περιοχές με χαμηλή βλάστηση όπως φρυγανότοποι ή αραιά μακί και πρινώνες (2.1, 2.3, 3.4.2, 3.4.3, 3.4.5)
Λαθροθηρία, χρήση δηλητηριασμένων δολωμάτων, τοπικά έλλειψη τροφής.
Ο Χρυσαετός περιλαμβάνεται στα αυστηρά προστατευόμενα είδη
• του Παραρτήματος Ι της Κοινοτικής Οδηγίας 79/409/ΕΟΚ «περί της διατήρησης των
άγριων πτηνών».
• του Παραρτήματος ΙΙ (είδη πανίδας υπό αυστηρή προστασία) της Διεθνούς Σύμβασης για
τη διατήρηση της άγριας ζωής και του φυσικού περιβάλλοντος της Ευρώπης (Σύμβαση
Βέρνης), όπως αυτή κυρώθηκε με το Ν. 1335/83.
• στο Παράρτημα ΙΙ της Διεθνούς Σύμβασης για τη διατήρηση των Μεταναστευτικών
ειδών άγριων ζώων (Σύμβαση Βόννης).
• στο Παράρτημα Ι της Διεθνούς Σύμβασης για το διεθνές εμπόριο απειλούμενων ειδών
άγριας πανίδας και χλωρίδας (Σύμβαση CITES)
• στο Παράρτημα της Υπουργικής Απόφασης 414985/1985 του Υπουργείου Γεωργίας.
Αναφορά μόνο στις νομοθεσίες
• στα είδη με δυσμενές καθεστώς διατήρησης στην Ευρώπη (SPEC 3: Είδη μη
συγκεντρωμένα στην Ευρώπη, αλλά με δυσμενές καθεστώς διατήρησης), σύμφωνα με
την έκδοση του BirdLife International “Birds in Europe: their conservaton status”
(Tucker and Heath 1994).
• στα Vulnerable: Τρωτά είδη, στο Κόκκινο Βιβλίο των απειλούμενων Σπονδυλόζωων της
Ελλάδας (Ελληνική Ζωολογική Εταιρεία & Ελληνική Ορνιθολογική Εταιρεία 1992).
----------
BOURDAKIS, S. 2003. Localization and mapping of breeding areas and colonies of the species: Griffon vulture Gyps fulvus, Black vulture Aegypius monachus, Bearded vulture Gypaetus barbatus, Egyptian vulture Neophron percnopterus, Golden eagle Aquila chrysaetos and Imperial eagle Aquila heliaca in Greece. Technical Report. Hellenic Ornithological Society, Athens. (in Greek).
CRAMP, S AND SIMMON, K.E.L. 1980. (Ed.) The birds of Western Palearctic. Oxford University Press, Vol.II.
HANDRINOS, G. & AKRIOTIS, T. 1997. The Birds of Greece. Helm Publishers. London.
XIROUCHAKIS, S. 2001. The Golden eagle Aquila chrysaetos in Crete. Distribution, population status and conservation problems. Avocetta 25: 275-281.
HALLMANN B. 1989. Status and distribution of the Aquila in Greece. Biol. Gallo-hellenica 15: 171-176.
HANDRINOS G. 1987. The Golden Eagle in Greece. Actes 1er Coll. Intern. Aigle Royal en Europe, Arvieux, June 1986 : 18-22.
2. Θαμνώνες
2.1. Φρύγανα = 1
2.3. Αείφυλλα – Σκληρόφυλλα (Πρινώνες) = 2
3. Λιβάδια
3.4 Εύκρατα λιβάδια
3.4.2. Υπαλπικά και αλπικά λιβάδια = 1
3.4.3. Φυσικά ξέφωτα = 1
3.4.5. Χέρσα εδάφη = 1
5. Βραχώδεις περιοχές [π.χ. γκρεμοί, κορυφές βουνών] = 1