ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΓΙΑ ΤΟ ΚΟΚΚΙΝΟ ΒΙΒΛΙΟ
-----------
Ενδημικό της Ευρώπης, απαντάται στις Άλπεις και στην Ιταλία (A. g. saxatilis), στην Σικελία (A. g. whitakeri) και στα Βαλκάνια (A. g. graeca). Επιδημητικό στην Ελλάδα, με κατανομή που καλύπτει την Πελοπόννησο και ολόκληρη την ηπειρωτική χώρα, πλην της Θράκης (ανατολικά της Ξάνθης), καθώς και σε ορισμένα Ιόνια Νησιά.
Παρά το ότι δεν υπάρχουν αξιόπιστα πληθυσμιακά δεδομένα για το είδος, οι πληθυσμοί του και η γεωγραφική του κατανομή δείχνουν σαφή και συνεχιζόμενη μείωση ή και πλήρη εξαφάνιση κατά τόπους, τόσο από την έντονη κυνηγετική πίεση, όσο και από άλλες ανθρωπογενείς ή και φυσικές αιτίες. π.χ. Πελοπόννησος, Αττική και άλλες περιοχές της Στερεάς Ελλάδας κ.α. Λόγω των προβλημάτων αυτών, το είδος αναγκάζεται να αποτραβιέται σε όλο και μεγαλύτερα υψόμετρα ή σε χαμηλότερης ποιότητας ενδιαιτήματα, γεγονός που, ίσως, επηρεάζει αρνητικά την αναπαραγωγική του επιτυχία. Για τους λόγους αυτούς κρίνεται ως « Τρωτό» (VU A2cde).
-----------
Το ονομαστικό υποείδος ( A. graeca graeca) είναι ενδημικό των Βαλκανίων ( πρώην Γιουγκοσλαβία, Αλβανία, Βουλγαρία, Ελλάδα. Στην χώρα μας απαντάται από την Ξάνθη στα ανατολικά, σε ολόκληρη την ηπειρωτική Ελλάδα και την Πελοπόννησο, καθώς και σε ορισμένα Ιόνια Νησιά ( Κεφαλληνία, Ιθάκη, Λευκάδα και Παξοί). Υπήρχε επίσης στην Ζάκυνθο και στην Κέρκυρα, νησιά από τα οποία εξοντώθηκε ήδη από το τέλος του 19ου αι.( Holzinger, 1988, Handrinos & Akriotis, 1997)
Δεν υπάρχουν ακριβή πληθυσμιακά δεδομένα και οι, κατά καιρούς, εκτιμήσεις ποικίλουν. Ο συνολικός Ελληνικός πληθυσμός εκτιμάται σε 7000-13000 ζευγ.( BirdLife International, 2004). Δεν υπάρχουν, εξ άλλου, αξιόπιστα στατιστικά στοιχεία για τον αριθμό των ατόμων που θηρεύονται κάθε χρόνο.
Τυπικό είδος των ορεινών οικοσυστημάτων, απαντάται από υψόμετρο 300-400μ.μέχρι την αλπική ζώνη. Τα τελευταία χρόνια τείνει να συχνάζει όλο και ψηλότερα και σε πιο δυσπρόσιτες στον άνθρωπο θέσεις, συνήθως σε απότομες βραχοπλαγιές αρκετά πάνω από το δασοόριο. Εκεί, πάντως, που δεν δέχεται κυνηγετική πίεση, απαντάται μέχρι και την θάλασσα π.χ. στο Άγιο Όρος ( Holzinger, 1988, Handrinos & Akriotis, 1997)
Δημοφιλές και παραδοσιακό θήραμα, εδώ και αιώνες, τα τελευταία χρόνια δείχνει σαφή πληθυσμιακή κάμψη και συρρίκνωση της φυσικής, γεωγραφικής της κατανομής, λόγω της εντατικοποίησης του κυνηγιού της, αλλά και της λαθροθηρίας που υφίσταται. Απειλείται, επίσης, από τις συνεχιζόμενες ανθρώπινες επεμβάσεις στους ορεινούς όγκους (διάνοιξη δρόμων, τουριστικές εγκαταστάσεις –χιονοδρομικά κέντρα κ.α.). Τοπικά, πιθανόν να απειλείται και από υβριδισμό με Νησιώτικες Πέρδικες (A. chukar), που απελευθερώνονται κατά χιλιάδες για κυνηγετική κάρπωση, όπως π.χ στα Κύθηρα, όπου όλος πλέον ο πληθυσμός είναι υβριδικός (Τριανταφυλλίδης, 2007).
Οδηγία 79/409/ΕΟΚ, Παρ. Ι και ΙΙ/1.
Σύμβαση Βέρνης, Παρ. ΙΙΙ.
Ορισμένες περιοχές της κατανομής του είδους ανήκουν στο δίκτυο ΖΕΠ / Natura 2000.
Ανήκει στα θηρεύσιμα είδη.
----------
2. Θαμνώνες
2.1. Φρύγανα = 1
2.2. Αείφυλλα – Πλατύφυλλα = 1
2.3. Αείφυλλα – Σκληρόφυλλα (Πρινώνες) = 1
3. Λιβάδια
3.1.2. Υπαλπικά και αλπικά λιβάδια = 1
3.1.3. Φυσικά ξέφωτα = 1
5. Βραχώδεις περιοχές [περιλαμβάνονται γκρεμοί, κορυφές βουνών, σάρες] = 1
8. Ακτές
8.1. Βραχώδεις ακτές [περιλαμβάνονται βραχονησίδες και θαλάσσιοι γκρεμοί] = 1