ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΓΙΑ ΤΟ ΚΟΚΚΙΝΟ ΒΙΒΛΙΟ
--------
Το Nyctalus lasiopterus έχει πολύ ασυνεχή εξάπλωση στην Κεντρική και Νότια Ευρώπη (από την Ιβηρική Χερσόνησο μέχρι τα Βαλκάνια και τα Ουράλια) και στη βόρεια Αφρική (λιγες αναφορές από το βορειοδυτικό Μαρόκο, την Κυρηναϊκή και τη βόρεια Αλγερία). Το μόνο νησί της Μεσογείου στο οποίο έχει αναφερθεί είναι η Σικελία. Εκτός της Μεσογειακής περιοχής η εξάπλωση του είδους επεκτείνεται ανατολικά μέσω της Μικρά Ασίας στην περιοχή του Καυκάσου, το βόρειο Ιράν, το Καζακστάν και τα Ουράλια στη Ρωσία.
Αν και λίγες μόνο αναφορές τεκμηριώνουν την παρουσία του είδους στην Ελλάδα (Θράκη, Μακεδονία, Ήπειρος, Θεσσαλία, Στερεά Ελλάδα), πιθανά το Ν. lasiopterus εξαπλώνεται σε όλη την ηπειρωτική Ελλάδα. Δεν έχει αναφερθεί από κανένα νησί αλλά μπορεί να υπάρχει σε μερικά από τα πιο δασωμένα (Θάσος, Κρήτη, Ιόνια Νησιά).
Η Ελλάδα αποτελεί το νοτιότερο άκρο της κατανομής του είδους αυτού στην ηπειρωτική Ευρώπη, όπου η κατανομή του είναι έντονα κατακερματισμένη. Έχει αναφερθεί σε λιγότερες από 15 περιοχές της Ηπείρου, της Θεσσαλίας, της Μακεδονίας και της Θράκης. Οι πληθυσμοί του φαίνεται να είναι απομονωμένοι, καθώς εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από ώριμα δάση.
---------------
Έχει εντοπιστεί σε λίγες περιοχές της Πίνδου, όπως και στη Χαλκιδική, το Δάσος της Δαδιάς και την παράκτια περιοχή της Θράκης. Η συνολική έκταση της περιοχής εξάπλωσης δεν υπερβαίνει τα 20.000 τετρ. χλμ.
Αναφέρεται σε πολύ λίγες περιοχές της Ελλάδας και οι πληθυσμοί του φαίνεται να είναι απομονωμένοι.
Κυνηγά την τροφή της σε μικτά και φυλλοβόλα δάση και δασωμένες κοιλάδες ποταμών. Εξαρτάται πολύ από ώριμα δάση με ηλικιωμένα δένδρα.
Το καλοκαίρι βρίσκει καταφύγιο σε δένδρα και περιστασιακά σε κτίρια. Χαραμάδες βράχων μπορεί να χρησιμοποιούνται το χειμώνα. Στην Ελλάδα δεν είναι γνωστά τα καταφύγιά του.
------------
Προστατεύεται με τον Δασικό Κώδικα και το ΠΔ. 67/1981 "Περί προστασίας της αυτοφυούς χλωρίδος και της άγριας πανίδος και καθορισμού διαδικασίας συντονισμού και ελέγχου της ερεύνης επ’ αυτών". Περιλαμβάνεται στο παράρτημα IV της Οδηγίας 92/43/ΕΟΚ του Συμβουλίου της 21.5.1992 για τη διατήρηση των φυσικών οικοτόπων καθώς και της άγριας πανίδας και χλωρίδας (με μεταγενέστερες τροποποιήσεις). Περιλαμβάνεται επίσης στο παράρτημα II της σύμβασης της Βέρνης στο παράρτημα ΙΙ της σύμβασης της Βόννης. Επίσης έχει αναφερθεί από Τόπους Κοινοτικής Σημασίας (περιοχές Natura 2000).
Το τάξον δεν χρησιμοποιείται τοπικά, εθνικά ή διεθνώς.
BENZAL, J. 1999. Nyctalus lasiopterus (Schreber, 1780). In: The Atlas of European Mammals. Mitchell-Jones, A. J., Amori, G., Bogdanowicz, W., Kryštufek, B., Reijnders, P. J. H., Spitzenberger, F., Stubbe, M., Thissen, J. B. M., Vohralík, V. & Zima, J. (Eds.) pp. 132-133. Academic press, London.
DIETZ C. (αδημοσίευτα στοιχεία).
HANÁK V., P. BENDA, M. RUEDI, I. HORÁČEK & T. S. SOFIANIDOU. 2001. Bats (Mammalia: Chiroptera) of the Eastern Mediterranean. Part 2. New records and review of distribution of bats in Greece. Acta Soc. Zool. Bohem. 65: 279–346.
HELVERSEN, O.v. Προσωπική επικοινωνία.
HELVERSEN, Ο. v. & WEID R. 1990. Die Verbreitung einiger Fledermausarten in Griechenland. Bonn. Ζοοl. Beitr. 41: 9-22.
HUTSON, A.M., ALCALDÉ, J.T., JUSTE, J., KARATAŞ, A., PALMEIRIM, J. & PAUNOVIĆ, M. 2008. Nyctalus lasiopterus. In: IUCN 2008. 2008 IUCN Red List of Threatened Species. <www.iucnredlist.org>. Downloaded on 01 October 2008.
ILIOPOULOU-GEORGUDAKI J., A. LEGAKIS, I. ONDRIAS, L. PARASCHI, R. WEID. 1992. Chiroptera. pp 303-321. In: KARANDINOS M. (ed.). The red data book of threatened vertebrates of Greece. Hellenic Zoological Society-Hellenic Ornithological Society (in Greek).
IUCN 2007. Nyctalus lasiopterus. In: IUCN 2007. European Mammal Assessment http://ec.europa.eu/environment/nature/conservation/species/ema/species/ nyctalus_lasiopterus.htm. Downloaded on 11 May 2007.
ΛΕΓΑΚΙΣ, Α. 2007. Απειλούμενα, προστατευόμενα και ενδημικά είδη ζώων της Ελλάδας. Έκδοση 6.0. Ζωολογικό Μουσείο. Τμήμα Βιολογίας. Πανεπιστήμιο Αθηνών, σσ 124.
ΠΑΠΑΔΑΤΟΥ Ε. Αδημοσίευτα στοιχεία.
WOLF. N. 1964. Der Grossabendsegler - Nyctalus lasiopterus (Schreber, 1780) in Griechenland. Säugetierk. Mitt. 12. 183-184.
1. Δάση
1.1. Εύκρατα Δάση = 1
4. Υγρότοποι (εσωτερικοί) = 2
5. Βραχώδεις περιοχές [π.χ. γκρεμοί, κορυφές βουνών] = 1
9. Τεχνητά – Χερσαία
9.5. Αστικές περιοχές και πάρκα = 9