ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΓΙΑ ΤΟ ΚΟΚΚΙΝΟ ΒΙΒΛΙΟ
-------------
Το Βλαχοτσίχλονο αναπαράγεται από την βόρεια Μεσόγειο μέχρι τον Αρκτικό κύκλο και από τις δυτικές ακτές της Ευρώπης μέχρι την κεντρική Ασία. Το είδος έχει εντοπισμένη κατανομή με πολλούς απομονωμένους πληθυσμούς. Για την διαχείμαση του μεταναστεύει νότια της Σαχάρας, στα υψίπεδα της Γουινέας, της Ακτής Ελεφαντοστού, της Νιγηρίας και της Αιθιοπίας (Tucker & Heath, 1994).
Στην Ελλάδα αναπαράγεται στο σύνολο της ηπειρωτικής χώρας (Handrinos & Akriotis, 1997).
Ο αναπαραγωγικός πληθυσμός του Βλαχοτσίχλονου στην χώρα μας εκτιμάται σε 20.000-50.000 ζευγάρια (BirdLife International, 2004) και το είδος έχει ευρεία κατανομή. Δεδομένου, επίσης, ότι δεν υπάρχει κάποια ποσοτική καταγραφή ενδεχόμενης μείωσης στους αριθμούς ή την εξάπλωσή του, το είδος χαρακτηρίζεται ως «Μειωμένου Ενδιαφέροντος».
------------
Το είδος έχει ευρεία εξάπλωση στην ηπειρωτική Ελλάδα, αλλά η κατανομή του στη νησιωτική χώρα δεν είναι επακριβώς γνωστή: αναπαράγεται στην Κρήτη και πιθανώς στη Σαμοθράκη, ενώ υπάρχουν παλαιότερες αναφορές για πιθανή αναπαραγωγή στη Ρόδο, Ζακυνθο, Νάξο, Κέρκυρα και Χίο (Handrinos & Akriotis, 1997).
Ο συνολικός αναπαραγωγικός πληθυσμός εκτιμάται σε 20.000-50.000 ζευγάρια (BirdLife International, 2004, Handrinos & Akriotis, 1997).
Το Βλαχοτσίχλονο αναπαράγεται κυρίως στην ορεινή χώρα, εκτός από τη Μακεδονία και Θράκη, όπου παντάται σχεδόν μέχρι το επίπεδο της θάλασσας. Έτσι, διαχωρίζεται από το Φρυγανοτσίχλονο (Emberiza caesia) με βάση το υψόμετρο και το γεωγραφικό πλάτος. Το είδος αναπαράγεται σε μια ποικιλία ημι- ανοιχτών ενδιαιτημάτων, κυρίως σε οροπέδια, θαμνώδεις βραχοπλαγιές με διάσπαρτα δέντρα, τμήματα καλλιεργήσιμης γης μέσα σε δασώδεις περιοχές (2, 3.1, 5, 9.1). Το είδος είναι καλοκαιρινός επισκέπτης και φθάνει στη χώρα μας από τα τέλη Μαρτίου (Handrinos & Akriotis, 1997).
Οι κυριότερες απειλές για το είδος σχετίζονται με την απώλεια και υποβάθμιση των ενδιαιτημάτων του, εξαιτίας της εντατικοποίησης της γεωργίας και της ανθρώπινης όχληση στις περιοχές αναπαραγωγής (Tucker & Heath, 1994).
Οδηγία 79/409: Παράρτημα I
Σύμβαση της Βέρνης: Παράρτημα ΙΙΙ
Eυρωπαϊκό Καθεστώς Απειλής: Depleted (SPEC 2)
-------------
BirdLife International 2004. Birds in Europe – Population estimates, trends and conservation status. Birdlife International Conservation Series No 12.
Handrinos, G. & Akriotis, T., 1997. The birds of Greece. C. Helm, A & C Black, London.
Tucker, G. M. & Heath M. F., 1994. Birds in Europe: Their conservation status. Cambridge, UK.: BirdLife International (BirdLife Conservation Series No 3).
1. Δάση
1.1. Εύκρατα Δάση
1.1.1. Θερμόβια Κωνοφόρα (χαλέπιος, τραχεία, κυπαρίσσια, άρκευθοι κλπ) = 2
1.1.2 Φυλλοβόλα Πλατύφυλλα = 2
2. Θαμνώνες
2.1. Φρύγανα = 1
2.2. Αείφυλλα – Πλατύφυλλα = 1
2.3. Αείφυλλα – Σκληρόφυλλα (Πρινώνες) = 1
3. Λιβάδια
3.1 Εύκρατα λιβάδια
3.1.1. Χορτολίβαδα = 1
3.1.2. Υπαλπικά και αλπικά λιβάδια = 2
3.1.3. Φυσικά ξέφωτα = 1
3.1.5. Χέρσα εδάφη = 2
5. Βραχώδεις περιοχές [περιλαμβάνονται γκρεμοί, κορυφές βουνών, σάρες] = 1
9. Τεχνητά – Χερσαία
9.1. Καλλιέργειες (δημητριακά, ορυζώνες, κλπ) = 1
9.2. Βοσκότοποι που διαχειρίζονται, φυτεύονται ή λιπαίνονται = 1
9.3. Φυτείες = 2