Plecotus macrobullaris
ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΓΙΑ ΤΟ ΚΟΚΚΙΝΟ ΒΙΒΛΙΟ
-----------
Το Plecotus macrobullaris θεωρείτο παλαιότερα υποείδος του P. auritus. Αναγνωρίστηκε ως ξεχωριστό είδος μόλις το 2003 και παραμένει ελάχιστα γνωστό. Έχει αναφερθεί από τα Πυρηναία (Ανδόρα, Ισπανία και Γαλλία), τις Άλπεις από τη Γαλλία στη Σλοβενία, τις Δειναρικές Άλπεις, την Ελλάδα συμπεριλαμβανομένης της Κρήτης, την Κορσική, και από την Ανατολία, μέσω του Ιράν προς το νότιο Καύκασο και τη Συρία (Spitzenberger et al. 2006).
Στην Ελλάδα έχει αναφερθεί μόνο από λίγες θέσεις στην Ήπειρο, στη Φθιώτιδα και στην Κρήτη (Νομοί Χανίων, Ρεθύμνου και Ηρακλείου).
Θεωρείται σχετικά σπάνιο σε παγκόσμιο επίπεδο, με ασυνεχή κατανομή και απομονωμένους πληθυσμούς. Αναφέρεται από πολύ λίγες θέσεις στην Ελλάδα και το εύρος της κατανομής του δεν ξεπερνά τα 20.000 τ.χλμ. Κάποια άτομα που στο παρελθόν προσδιορίστηκαν ως P. auritus ίσως ανήκαν σε αυτό το είδος, αλλά ακόμα και έτσι οι πληθυσμοί του φαίνεται να είναι λίγοι και απομονωμένοι.
Το Plecotus macrobullaris θεωρείτο παλαιότερα υποείδος του P. auritus. Αναγνωρίστηκε ως ξεχωριστό είδος μόλις το 2003.
Στην Ελλάδα έχει αναφερθεί από πολύ λίγες θέσεις στην Ήπειρο, στη Φθιώτιδα και στην Κρήτη.
Αναφέρεται από λίγες μόνο θέσεις στην Ελλάδα. Οι πληθυσμοί του φαίνεται να είναι λίγοι και απομονωμένοι.
Έχει βρεθεί σε ποικιλία ενδιαιτημάτων, από περιοχές χαμηλού υψομέτρου, έως και πάνω από το δασοόριο. Απαντάται σε πρινοδάδη, όπως και σε δάση οξιάς και πευκοδάση. Οι λίγες γνωστές θερινές αποικίες (στις ανατολικές Άλπεις) εντοπίζονται σε εκκλησίες και σοφίτες. Χειμερινές αποικίες δεν έχουν βρεθεί.
Η υποβάθμιση και καταστροφή των δασών αποτελεί τη κυριότερη απειλή για το είδος. Πιθανότατα απειλείται επίσης από την ανακαίνιση παλιών κτηρίων και άλλων ανθρώπινων κατασκευών, όπου βρίσκει καταφύγιο.
Προστατεύεται με τον Δασικό Κώδικα. Περιλαμβάνεται στο παράρτημα IV της Οδηγίας 92/43/ΕΟΚ και στο παράρτημα II της σύμβασης της Βέρνης. Επίσης έχει αναφερθεί από Τόπους Κοινοτικής Σημασίας (περιοχές Natura 2000).
Το τάξον δεν χρησιμοποιείται τοπικά, εθνικά ή διεθνώς.
BENDA P., KIEFER A., HANÁK V. & VEITH M. 2004: Systematic status of African populations of long-eared bats, genus Plecotus (Mammalia: Chiroptera). Folia Zool. 53 (Monogr. 1): 47 pp.
ΓΕΩΡΓΙΑΚΑΚΗΣ Π. (Αδημοσίευτα στοιχεία).
HELVERSEN, O.v. (Προσωπική επικοινωνία).
HUTSON, A.M., AULAGNIER, S., JUSTE, J., KARATAŞ, A., PALMEIRIM, J. & PAUNOVIĆ, M. 2008. Plecotus macrobullaris. In: IUCN 2008. 2008 IUCN Red List of Threatened Species. <www.iucnredlist.org>. Downloaded on 01 October 2008.
IUCN 2007. Plecotus macrobullaris. In: IUCN 2007. European Mammal Assessment http://ec.europa.eu/environment/nature/conservation/species/ema/species/ plecotus_macrobullaris.htm. Downloaded on 11 May 2007.
JUSTE, J., IBANEZ, C., MUNOZ, J., TRUJILLO, D., BENDA, P., KARATAS, A. & RUEDI, M. 2004. Mitochondrial phylogeography of the longeared bats (Plecotus) in the Mediterranean and Atlantic Islands. Molecular Phylogenetics and Evolution, 31: 1114–1126.
ΛΕΓΑΚΙΣ, Α. 2007. Απειλούμενα, προστατευόμενα και ενδημικά είδη ζώων της Ελλάδας. Έκδοση 6.0. Ζωολογικό Μουσείο. Τμήμα Βιολογίας. Πανεπιστήμιο Αθηνών, σσ 124.
1. Δάση
1.1. Εύκρατα Δάση = 1
2. Θαμνώνες = 1
3. Λιβάδια = 1
3.1 Εύκρατα λιβάδια = 1
4. Υγρότοποι (εσωτερικοί)
4.1. Ποτάμια/Ρυάκια μόνιμης ροής [περιλαμβάνονται οι καταρράκτες] = 2
4.2. Ποτάμια/Ρυάκια παροδικής ροής = 2
4.3. Υγρότοποι με θαμνώδη βλάστηση = 2
4.4. Τυρφώνες, Έλη, Βάλτοι, κλπ = 2
4.5. Λίμνες γλυκού νερού [άνω των 80 στρεμμάτων] = 2
4.6. Εποχιακές/περιοδικές λίμνες [άνω των 80 στρεμμάτων] = 2
4.7. Μόνιμα τέλματα και λιμνούλες (pools) με γλυκό νερό [κάτω των 80 στρεμμάτων] = 2
4.8. Εποχιακά/περιοδικά τέλματα και λιμνούλες (pools) με γλυκό νερό, υγρά λιβάδια [κάτω των 80 στρεμμάτων] = 2
4.11. Αλπικοί υγρότοποι [περιλαμβάνει αλπικά λιβάδια και εποχιακές συγκεντρώσεις από λιώσιμο χιονιού] = 9
6. Σπήλαια και υπόγεια ενδιαιτήματα (χερσαία) = 1
6.1. Σπήλαια = 1
6.2. Άλλα υπόγεια ενδιαιτήματα = 1
9. Τεχνητά – Χερσαία = 1
9.2. Βοσκότοποι που διαχειρίζονται, φυτεύονται ή λιπαίνονται = 1