ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΓΙΑ ΤΟ ΚΟΚΚΙΝΟ ΒΙΒΛΙΟ
----------
Είδος της Παλαιαρκτικής, πολυπληθέστερο στην Αν. Παλαιαρκτική.
Επιδημητικό είδος στην Ελλάδα, φωλιάζει σποραδικά σε υγρότοπους της ηπειρωτικής Ελλάδας ( κυρίως στην Θράκη, στην Μακεδονία, στην Ηπειρο και στην Στερεά Ελλάδα) και αλλού π.χ. Λήμνος. Έχει ευρύτερη κατανομή τον χειμώνα και πάλι όμως ο κύριος όγκος του πληθυσμού διαχειμάζει στην ηπειρωτική Ελλάδα.
Έχει μικρό αναπαραγόμενο στην Ελλάδα πληθυσμό, με αραιά κατανομή, ενώ και τον χειμώνα ο συνολικός διαχειμάζων πληθυσμός παραμένει μικρός σε σχέση με άλλες πάπιες και διάσπαρτος. Επί πλέον, παρά το οτι δεν είναι θηρεύσιμο είδος αντιμετωπίζει προβλήματα απο την λαθροθηρία και απο την έλλειψη μέτρων διαχείρισης των ενδιαιτημάτων αναπαραγωγής. Στο προηγούμενο Κόκκινο Βιβλίο: Τρωτό (V).
----------
Στην Ελλάδα φωλιάζει σε όλους σχεδόν τους παράκτιους υγροτόπους της Θράκης, της Μακεδονίας και στην Λήμνο, καθώς και (λιγότερα ζευγάρια) στους μεγάλους παράκτιους υγρότοπους της Ηπείρου και της Στερεάς Ελλάδος.
Έχει ευρύτερη κατανομή τον χειμώνα κυρίως στην ηπειρωτική Ελλάδα, στην Πελοπόννησο και σε ορισμένα μεγάλα νησιά (Λήμνος, Λέσβος κ.α.) (Handrinos & Akriotis, 1997).
Ο διαχειμάζων πληθυσμός εμφανίζει οριακά αυξητικές τάσεις. Μέσος όρος ΜΕΚΥΠ (1996-2005) 4128 άτομα, μέγιστη ετήσια καταμέτρηση 10.500 άτομα (1989) και μέγιστη τοπική καταμέτρηση 4660 άτομα στις λιμνοθάλασσες Ροδόπης (1997).Το 88% του διαχειμάζοντος στην Ελλάδα πληθυσμού καταγράφεται σε 5 υγρότοπους ( Δέλτα Έβρου, Δέλτα Αξιού-Λουδία-Αλιάκμονα, λιμνοθάλασσες Ροδόπης, Πόρτο Λάγος και Λ. Κερκίνη. Ο διαχειμάζων στην χώρα μας πληθυσμός ανέρχεται στο 6% του περιφερειακού πληθυσμού (Μαύρη Θάλασσα / Ανατολική Μεσόγειος) (Handrinos, 1987, Handrinos & Akriotis, 1997).
Μεγαλόσωμη πάπια που φωλιάζει σε φυσικές τρύπες ή κοιλώματα σε αμμώδεις εκτάσεις, γήλοφους κ.α. Δείχνει σαφή προτίμηση στους παράκτιους υγροτόπους με λιμνοθάλασσες, αλμυρόβαλτους, εκτεταμένα λασποτόπια, ρηχές αμμώδεις ακτές, αλυκές και κλειστούς θαλάσσιους κόλπους. Συχνά πάντως και σε εσωτερικούς υγρότοπους γλυκού νερού (λίμνες κ.α.), όπως π.χ. η Λ. Κερκίνη κ.α. (Handrinos & Akriotis, 1997).
Ο αναπαραγόμενος πληθυσμός παραμένει μικρός και θεωρείται ευάλωτος σε ανθρώπινες επεμβάσεις, ενόχληση κ.α. Παρ’ ότι δεν ανήκει στα θηρεύσιμα είδη, θηρεύεται σε αρκετές περιοχές απο άγνοια η αδιακρίτως.
Σύμβαση Βέρνης, Παρ. ΙΙ
Σύμβαση Βόννης, Παρ. ΙΙ
Μεγάλο μέρος του αναπαραγόμενου και διαχειμάζοντος πληθυσμού απαντάται σε περιοχές του δικτύου ΖΕΠ / Natura 2000.
----------
----------
4. Υγρότοποι (εσωτερικοί)
4.1. Ποτάμια/Ρυάκια μόνιμης ροής [περιλαμβάνονται οι καταρράκτες] = 2
4.3. Υγρότοποι με θαμνώδη βλάστηση = 2
4.5. Λίμνες γλυκού νερού [άνω των 80 στρεμμάτων] = 2
4.6. Εποχιακές/περιοδικές λίμνες [άνω των 80 στρεμμάτων] = 2
4.13. Μόνιμα εσωτερικά δελταϊκά συστήματα = 2
4.15. Εποχιακές/περιοδικές αλμυρές, υφάλμυρες ή αλκαλικές λίμνες και πεδία = 1
4.16. Μόνιμα αλμυρά, υφάλμυρα ή αλκαλικά έλη και λιμνούλες (ponds) = 1
7. Θαλάσσια
7.2. Ρηχά νερά [συνήθως με βάθος μικρότερο των 6μ στην άμπωτη, περιλαμβάνει κόλπους και στενά] = 1
8. Ακτές
8.3. Εκβολές ποταμών = 1
8.4. Περιοδικά κατακλυζόμενες ιλυώδεις και αμμώδεις περιοχές και αλίπεδα χωρίς βλάστηση = 1
8.5. Περιοδικά κατακλυζόμενα έλη [περιλαμβάνει αλμυρόβαλτους] = 1
8.6. Παράκτιες υφάλμυρες/αλμυρές λιμνοθάλασσες με τουλάχιστον μια ένωση με τη θάλασσα = 1
8.7. Παράκτιες λιμνοθάλασσες γλυκού νερού και λιμνοθάλασσες γλυκού νερού σε δέλτα = 1
10. Τεχνητά - υδρόβια
10.1. Ταμιευτήρες νερού (άνω των 80 στρεμμάτων) = 9
10.4. Τηγάνια αλυκών, αλυκές = 1