ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΓΙΑ ΤΟ ΚΟΚΚΙΝΟ ΒΙΒΛΙΟ
---------------
Το είδος αναπαράγεται στο μεγαλύτερο μέρος της Ευρώπης εκτός από την Ιβηρική Χερσόνησο, και τα Βρετανικά νησιά και φτάνει μέχρι την Κίνα, την Ιαπωνία και ολόκληρη την νοτιοανατολική Ασία, αλλά γενικώς νότια από τον 60ο παράλληλο. (Cramp 1985). Στην Ελλάδα έχει περιορισμένη κατανομή και τον συναντάμε κυρίως στην Βόρεια και σε μέρος της κεντρικής Ελλάδας: Θράκη-Κ. & Α. Μακεδονία, Δ. Μακεδονία, Ήπειρος, Θεσσαλία, Στερεά Ελλάδα.
Ο παγκόσμιος πληθυσμός του είδους εκτιμάται σε 180.000 - 320.000 ζευγάρια, με πιθανόν λίγο περισσότερα από 1000 ώριμα άτομα στην Ελλάδα. Επομένως, το είδος χαρακτηρίζεται ως Σχεδόν Απειλούμενο, καθώς το κριτήριο D μάλλον δεν πληρείται οριακά. Στο προηγούμενο ΚΒ ήταν καταχωρημένο ως R, κατηγορία που δεν υπάρχει πλέον και η πιο κοντινή της είναι πλέον η ΝΤ.
-------------
Τον Σταχτή Δρυοκολάπτη τoν συναντάμε στην οροσειρά της Πίνδου μέχρι και τα βουνά των Πρεσπών, στο Καϊμακτσαλάν, Τζένα, Πίνοβο, στον Όλυμπο, στην οροσειρά της Ροδόπης, και στα βουνά του Έβρου αλλά και στην Οίτη (Handrinos & Akriotis 1997). Έχει παρατηρηθεί και σε χαμηλότερα υψόμετρα. Τοπικά υπάρχουν πληροφορίες και από άλλα σημεία της Ελλάδας.
Υπολογίζεται σε 300 - 500 άτομα χωρίς να έχει προηγηθεί κάποια εμπεριστατωμένη έρευνα στις περιοχές που αναφέρεται η παρουσία του είδους, (Tucker & Evans 1997).
Πολύ πιθανόν όμως ο συνολικός πληθυσμός να είναι μεγαλύτερος από 1000 άτομα.
Το είδος απαντάται κυρίως σε δάση οξιάς ή σε μικτά δάση φυλλοβόλων αλλά και σε δάση ελάτης, σε μεσαία και υψηλά υψόμετρα από 500 έως 2000μ (Handrinos & Akriotis 1997).
Απειλείται από τις μεθόδους της σύγχρονης υλοτομίας και την έλλειψη χώρων φωλιάσματος. Μια άλλη σημαντική απειλή είναι η μη δυνατότητα επικοινωνίας των διαφόρων πληθυσμών μεταξύ τους.
Προστατεύεται σε διεθνές (Παρ. Ι της 79/409/ΕΕ, ΙΙ της Σύμβασης Βέρνης, ΙΙ της Σύμβασης Βόννης) και ελληνικό επίπεδο (απόφαση 414985/1985 ΥΠΓΑΤ) (Χανδρινός 1992, Tucker & Evans 1997). Το μεγαλύτερο μέρος του γνωστού ελληνικού πληθυσμού βρίσκεται σε περιοχές Natura 2000.
-----------
Χανδρινός, Γ. 1992. Το Κόκκινο Βιβλίο των απειλουμένων σπονδυλοζώων της Ελλάδας. Ελληνική Ζωολογική Εταιρεία, Ελληνική Ορνιθολογική Εταιρεία.
Handrinos, G. & Akriotis, T. 1997. The Birds of Greece. Helm.
Tucker, G.M. & Evans, M.I. 1997. Habitats for Birds in Europe. BirdLife Conservation Series No. 6. BirdLife International.
Cramp, S. 1985. The Birds of the Western Palearctic. Vol. IV. Oxford University Press, Oxford, UK.
1. Δάση
1.1. Εύκρατα Δάση = 1
1.1.2 Φυλλοβόλα Πλατύφυλλα = 1
1.1.3. Ψυχρόβια Κωνοφόρα (ελάτη, μαύρη πεύκη κλπ) = 1
1.1.4. Παραποτάμια δάση = 1